ਕੋਈ ਆਣਿ ਮਿਲਾਵੈ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਪਿਆਰਾ ਹਉ ਤਿਸੁ ਪਹਿ ਆਪੁ ਵੇਚਾਈ ॥੧॥
ਦਰਸਨੁ ਹਰਿ ਦੇਖਣ ਕੈ ਤਾਈ ॥
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਜੇ ਸੁਖੁ ਦੇਹਿ ਤ ਤੁਝਹਿ ਅਰਾਧੀ ਦੁਖਿ ਭੀ ਤੁਝੈ ਧਿਆਈ ॥੨॥
ਜੇ ਭੁਖ ਦੇਹਿ ਤ ਇਤ ਹੀ ਰਾਜਾ ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਸੂਖ ਮਨਾਈ ॥੩॥
ਤਨੁ ਮਨੁ ਕਾਟਿ ਕਾਟਿ ਸਭੁ ਅਰਪੀ ਵਿਚਿ ਅਗਨੀ ਆਪੁ ਜਲਾਈ ॥੪॥
ਪਖਾ ਫੇਰੀ ਪਾਣੀ ਢੋਵਾ ਜੋ ਦੇਵਹਿ ਸੋ ਖਾਈ ॥੫॥
ਨਾਨਕੁ ਗਰੀਬੁ ਢਹਿ ਪਇਆ ਦੁਆਰੈ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਲੈਹੁ ਵਡਿਆਈ ॥੬॥
ਅਖੀ ਕਾਢਿ ਧਰੀ ਚਰਣਾ ਤਲਿ ਸਭ ਧਰਤੀ ਫਿਰਿ ਮਤ ਪਾਈ ॥੭॥
ਜੇ ਪਾਸਿ ਬਹਾਲਹਿ ਤਾ ਤੁਝਹਿ ਅਰਾਧੀ ਜੇ ਮਾਰਿ ਕਢਹਿ ਭੀ ਧਿਆਈ ॥੮॥
ਜੇ ਲੋਕੁ ਸਲਾਹੇ ਤਾ ਤੇਰੀ ਉਪਮਾ ਜੇ ਨਿੰਦੈ ਤ ਛੋਡਿ ਨ ਜਾਈ ॥੯॥
ਜੇ ਤੁਧੁ ਵਲਿ ਰਹੈ ਤਾ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਆਖਉ ਤੁਧੁ ਵਿਸਰਿਐ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧੦॥
ਵਾਰਿ ਵਾਰਿ ਜਾਈ ਗੁਰ ਊਪਰਿ ਪੈ ਪੈਰੀ ਸੰਤ ਮਨਾਈ ॥੧੧॥
ਨਾਨਕੁ ਵਿਚਾਰਾ ਭਇਆ ਦਿਵਾਨਾ ਹਰਿ ਤਉ ਦਰਸਨ ਕੈ ਤਾਈ ॥੧੨॥
ਝਖੜੁ ਝਾਗੀ ਮੀਹੁ ਵਰਸੈ ਭੀ ਗੁਰੁ ਦੇਖਣ ਜਾਈ ॥੧੩॥
ਸਮੁੰਦੁ ਸਾਗਰੁ ਹੋਵੈ ਬਹੁ ਖਾਰਾ ਗੁਰਸਿਖੁ ਲੰਘਿ ਗੁਰ ਪਹਿ ਜਾਈ ॥੧੪॥
ਜਿਉ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜਲ ਬਿਨੁ ਹੈ ਮਰਤਾ ਤਿਉ ਸਿਖੁ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧੫॥
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਸੋਭ ਕਰੇ ਜਲੁ ਬਰਸੈ ਤਿਉ ਸਿਖੁ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਬਿਗਸਾਈ ॥੧੬॥
ਸੇਵਕ ਕਾ ਹੋਇ ਸੇਵਕੁ ਵਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਬਿਨਉ ਬੁਲਾਈ ॥੧੭॥
ਨਾਨਕ ਕੀ ਬੇਨੰਤੀ ਹਰਿ ਪਹਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਗੁਰ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧੮॥
ਤੂ ਆਪੇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਹੈ ਆਪੇ ਗੁਰ ਵਿਚੁ ਦੇ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਈ ॥੧੯॥
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸੇਵਹਿ ਸੋ ਤੂਹੈ ਹੋਵਹਿ ਤੁਧੁ ਸੇਵਕ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥੨੦॥
ਭੰਡਾਰ ਭਰੇ ਭਗਤੀ ਹਰਿ ਤੇਰੇ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਦੇਵਾਈ ॥੨੧॥
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਹੋਰ ਨਿਹਫਲ ਸਭ ਚਤੁਰਾਈ ॥੨੨॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਸੋਇਆ ਮਨੁ ਜਾਗਾਈ ॥੨੩॥
ਇਕੁ ਦਾਨੁ ਮੰਗੈ ਨਾਨਕੁ ਵੇਚਾਰਾ ਹਰਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਕਰਾਈ ॥੨੪॥
ਜੇ ਗੁਰੁ ਝਿੜਕੇ ਤ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ ਜੇ ਬਖਸੇ ਤ ਗੁਰ ਵਡਿਆਈ ॥੨੫॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਹਿ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਏ ਮਨਮੁਖਿ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥੨੬॥
ਪਾਲਾ ਕਕਰੁ ਵਰਫ ਵਰਸੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰ ਦੇਖਣ ਜਾਈ ॥੨੭॥
ਸਭੁ ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਦੇਖਉ ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਵਿਚਿ ਅਖੀ ਗੁਰ ਪੈਰ ਧਰਾਈ ॥੨੮॥
ਅਨੇਕ ਉਪਾਵ ਕਰੀ ਗੁਰ ਕਾਰਣਿ ਗੁਰ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਈ ॥੨੯॥
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਗੁਰ ਚਰਣ ਅਰਾਧੀ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਮੇਰੇ ਸਾਈ ॥੩੦॥
ਨਾਨਕ ਕਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਈ ॥੩੧॥
ਨਾਨਕ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਹੈ ਜਤ ਕਤ ਤਤ ਗੋਸਾਈ ॥੩੨॥੧॥੭੫੭॥
(ਆਣਿ=ਲਿਆ ਕੇ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਪਹਿ=ਪਾਸ,ਅੱਗੇ, ਆਪੁ=ਆਪਣਾ ਆਪ,
ਕੈ ਤਾਈ=ਵਾਸਤੇ, ਕਰਹਿ=ਜੇ ਤੂੰ ਕਰੇਂ, ਮੇਲਹਿ=ਤੂੰ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਂ, ਧਿਆਈ=
ਧਿਆਈਂ, ਤ=ਤਾਂ, ਅਰਾਧੀ=ਅਰਾਧੀਂ, ਇਤ ਹੀ=ਇਸ ਭੁਖ ਵਿਚ ਹੀ,
ਰਾਜਾ=ਮੈਂ ਰੱਜਿਆ ਰਹਾਂ, ਮਨਾਈ=ਮਨਾਈਂ, ਅਰਪੀ=ਮੈਂ ਭੇਟਾ ਕਰ ਦਿਆਂ,
ਫੇਰੀ=ਫੇਰੀਂ, ਢੋਵਾ=ਢੋਵਾਂ, ਦੇਵਹਿ=ਤੂੰ ਦੇਵੇਂਗਾ, ਖਾਈ=ਖਾਈਂ, ਵਡਿਆਈ=
ਉਪਕਾਰ, ਅਖੀ=ਅੱਖੀਂ, ਧਰੀ=ਮੈਂ ਧਰ ਦਿਆਂ, ਤਲਿ=ਹੇਠ, ਫਿਰਿ=ਫਿਰਾਂ,
ਮਤ ਪਾਈ=ਮਤ ਪਾਈਂ,ਸ਼ਾਇਦ ਲੱਭ ਲਵਾਂ, ਲੋਕੁ=ਜਗਤ, ਸਲਾਹੇ=ਉਪਮਾ ਕਰੇ,
ਤੁਧੁ ਵਲਿ ਰਹੈ=ਤੇਰੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਣੀ ਰਹੇ, ਕਿਹੁ ਆਖਉ=ਬੇਸ਼ੱਕ ਕੋਈ ਕੁਝ
ਪਿਆ ਆਖੇ, ਮਰਿ ਜਾਇ=ਮੈਂ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਦਿਵਾਨਾ=ਕਮਲਾ,
ਤਉ=ਤੇਰੇ, ਕੈ ਤਾਈ=ਦੇ ਵਾਸਤੇ, ਝਖੜੁ=ਤੇਜ਼ ਹਨੇਰੀ, ਝਾਗੀ=ਝਾਗੀਂ,ਮੈਂ ਝੱਲਾਂ,
ਜਾਈ=ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਉ=ਜਿਵੇਂ, ਸੋਭ ਕਰੇ=ਸੋਹਣੀ ਦਿੱਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਬਰਸੈ=
ਵਰ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਬਿਗਸਾਈ=ਖਿੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ,ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਹੋਇ=ਬਣ ਕੇ, ਵਰਤਾ=
ਵਰਤਾਂ,ਮੈਂ ਕਾਰ ਕਰਾਂ, ਗੁਰ ਸੁਖੁ=ਵੱਡਾ ਸੁਖ,ਮਹਾ ਆਨੰਦ, ਪਾਈ=ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂ,
ਆਪੇ=ਆਪ ਹੀ, ਗੁਰ ਵਿਚੁ ਦੇ=ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਤੁਧੁ=ਤੈਨੂੰ, ਤੂ ਹੈ=ਤੂੰ ਹੀ,
ਹੋਵਹਿ=ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪੈਜ=ਇੱਜ਼ਤ, ਭੰਡਾਰ=ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ, ਭਾਵੈ=ਤੇਰੀ ਰਜ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,
ਨਿਹਫਲ=ਵਿਅਰਥ, ਚਤੁਰਾਈ=ਸਿਆਣਪ, ਸੋਇਆ=ਸੁੱਤਾ ਹੋਇਆ, ਜਾਗਾਈ=
ਜਾਗਾਈਂ,ਮੈਂ ਜਾਗਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ=ਦਾਸਾਂ ਦਾ ਦਾਸ, ਕਰਾਈ=ਬਣਾ ਦੇ,
ਵਡਿਆਈ=ਉਪਕਾਰ, ਥਾਇ ਪਾਏ=ਪਰਵਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮਨਮੁਖਿ=ਆਪਣੇ
ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ, ਰੈਣਿ=ਰਾਤ, ਦੇਖਉ=ਮੈਂ ਵੇਖਾਂ, ਧਰਾਈ=
ਵਸਾਈ ਰੱਖਾਂ, ਸਾਈ=ਹੇ ਸਾਈਂ, ਜੀਉ=ਜਿੰਦ, ਪਿੰਡੁ=ਸਰੀਰ, ਤ੍ਰਿਪਤਿ=
ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਘਾਈ=ਅਘਾਈਂ,ਮੈਂ ਰੱਜ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ
ਹੈ=ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਜਤ=ਜਿੱਥੇ, ਕਤ=ਕਿੱਥੇ, ਤਤ=ਉੱਥੇ, ਜਤ ਕਤ ਤਤ=ਹਰ ਥਾਂ)
ਦਰਸਨੁ ਹਰਿ ਦੇਖਣ ਕੈ ਤਾਈ ॥
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਜੇ ਸੁਖੁ ਦੇਹਿ ਤ ਤੁਝਹਿ ਅਰਾਧੀ ਦੁਖਿ ਭੀ ਤੁਝੈ ਧਿਆਈ ॥੨॥
ਜੇ ਭੁਖ ਦੇਹਿ ਤ ਇਤ ਹੀ ਰਾਜਾ ਦੁਖ ਵਿਚਿ ਸੂਖ ਮਨਾਈ ॥੩॥
ਤਨੁ ਮਨੁ ਕਾਟਿ ਕਾਟਿ ਸਭੁ ਅਰਪੀ ਵਿਚਿ ਅਗਨੀ ਆਪੁ ਜਲਾਈ ॥੪॥
ਪਖਾ ਫੇਰੀ ਪਾਣੀ ਢੋਵਾ ਜੋ ਦੇਵਹਿ ਸੋ ਖਾਈ ॥੫॥
ਨਾਨਕੁ ਗਰੀਬੁ ਢਹਿ ਪਇਆ ਦੁਆਰੈ ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਲੈਹੁ ਵਡਿਆਈ ॥੬॥
ਅਖੀ ਕਾਢਿ ਧਰੀ ਚਰਣਾ ਤਲਿ ਸਭ ਧਰਤੀ ਫਿਰਿ ਮਤ ਪਾਈ ॥੭॥
ਜੇ ਪਾਸਿ ਬਹਾਲਹਿ ਤਾ ਤੁਝਹਿ ਅਰਾਧੀ ਜੇ ਮਾਰਿ ਕਢਹਿ ਭੀ ਧਿਆਈ ॥੮॥
ਜੇ ਲੋਕੁ ਸਲਾਹੇ ਤਾ ਤੇਰੀ ਉਪਮਾ ਜੇ ਨਿੰਦੈ ਤ ਛੋਡਿ ਨ ਜਾਈ ॥੯॥
ਜੇ ਤੁਧੁ ਵਲਿ ਰਹੈ ਤਾ ਕੋਈ ਕਿਹੁ ਆਖਉ ਤੁਧੁ ਵਿਸਰਿਐ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧੦॥
ਵਾਰਿ ਵਾਰਿ ਜਾਈ ਗੁਰ ਊਪਰਿ ਪੈ ਪੈਰੀ ਸੰਤ ਮਨਾਈ ॥੧੧॥
ਨਾਨਕੁ ਵਿਚਾਰਾ ਭਇਆ ਦਿਵਾਨਾ ਹਰਿ ਤਉ ਦਰਸਨ ਕੈ ਤਾਈ ॥੧੨॥
ਝਖੜੁ ਝਾਗੀ ਮੀਹੁ ਵਰਸੈ ਭੀ ਗੁਰੁ ਦੇਖਣ ਜਾਈ ॥੧੩॥
ਸਮੁੰਦੁ ਸਾਗਰੁ ਹੋਵੈ ਬਹੁ ਖਾਰਾ ਗੁਰਸਿਖੁ ਲੰਘਿ ਗੁਰ ਪਹਿ ਜਾਈ ॥੧੪॥
ਜਿਉ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜਲ ਬਿਨੁ ਹੈ ਮਰਤਾ ਤਿਉ ਸਿਖੁ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧੫॥
ਜਿਉ ਧਰਤੀ ਸੋਭ ਕਰੇ ਜਲੁ ਬਰਸੈ ਤਿਉ ਸਿਖੁ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਬਿਗਸਾਈ ॥੧੬॥
ਸੇਵਕ ਕਾ ਹੋਇ ਸੇਵਕੁ ਵਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਬਿਨਉ ਬੁਲਾਈ ॥੧੭॥
ਨਾਨਕ ਕੀ ਬੇਨੰਤੀ ਹਰਿ ਪਹਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਗੁਰ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥੧੮॥
ਤੂ ਆਪੇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਹੈ ਆਪੇ ਗੁਰ ਵਿਚੁ ਦੇ ਤੁਝਹਿ ਧਿਆਈ ॥੧੯॥
ਜੋ ਤੁਧੁ ਸੇਵਹਿ ਸੋ ਤੂਹੈ ਹੋਵਹਿ ਤੁਧੁ ਸੇਵਕ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥੨੦॥
ਭੰਡਾਰ ਭਰੇ ਭਗਤੀ ਹਰਿ ਤੇਰੇ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਦੇਵਾਈ ॥੨੧॥
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਹੋਰ ਨਿਹਫਲ ਸਭ ਚਤੁਰਾਈ ॥੨੨॥
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਸੋਇਆ ਮਨੁ ਜਾਗਾਈ ॥੨੩॥
ਇਕੁ ਦਾਨੁ ਮੰਗੈ ਨਾਨਕੁ ਵੇਚਾਰਾ ਹਰਿ ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ ਕਰਾਈ ॥੨੪॥
ਜੇ ਗੁਰੁ ਝਿੜਕੇ ਤ ਮੀਠਾ ਲਾਗੈ ਜੇ ਬਖਸੇ ਤ ਗੁਰ ਵਡਿਆਈ ॥੨੫॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲਹਿ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਏ ਮਨਮੁਖਿ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥੨੬॥
ਪਾਲਾ ਕਕਰੁ ਵਰਫ ਵਰਸੈ ਗੁਰਸਿਖੁ ਗੁਰ ਦੇਖਣ ਜਾਈ ॥੨੭॥
ਸਭੁ ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਦੇਖਉ ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਵਿਚਿ ਅਖੀ ਗੁਰ ਪੈਰ ਧਰਾਈ ॥੨੮॥
ਅਨੇਕ ਉਪਾਵ ਕਰੀ ਗੁਰ ਕਾਰਣਿ ਗੁਰ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥਾਇ ਪਾਈ ॥੨੯॥
ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਗੁਰ ਚਰਣ ਅਰਾਧੀ ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਮੇਰੇ ਸਾਈ ॥੩੦॥
ਨਾਨਕ ਕਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਗੁਰੂ ਹੈ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਈ ॥੩੧॥
ਨਾਨਕ ਕਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਹੈ ਜਤ ਕਤ ਤਤ ਗੋਸਾਈ ॥੩੨॥੧॥੭੫੭॥
(ਆਣਿ=ਲਿਆ ਕੇ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਪਹਿ=ਪਾਸ,ਅੱਗੇ, ਆਪੁ=ਆਪਣਾ ਆਪ,
ਕੈ ਤਾਈ=ਵਾਸਤੇ, ਕਰਹਿ=ਜੇ ਤੂੰ ਕਰੇਂ, ਮੇਲਹਿ=ਤੂੰ ਮਿਲਾ ਦੇਵੇਂ, ਧਿਆਈ=
ਧਿਆਈਂ, ਤ=ਤਾਂ, ਅਰਾਧੀ=ਅਰਾਧੀਂ, ਇਤ ਹੀ=ਇਸ ਭੁਖ ਵਿਚ ਹੀ,
ਰਾਜਾ=ਮੈਂ ਰੱਜਿਆ ਰਹਾਂ, ਮਨਾਈ=ਮਨਾਈਂ, ਅਰਪੀ=ਮੈਂ ਭੇਟਾ ਕਰ ਦਿਆਂ,
ਫੇਰੀ=ਫੇਰੀਂ, ਢੋਵਾ=ਢੋਵਾਂ, ਦੇਵਹਿ=ਤੂੰ ਦੇਵੇਂਗਾ, ਖਾਈ=ਖਾਈਂ, ਵਡਿਆਈ=
ਉਪਕਾਰ, ਅਖੀ=ਅੱਖੀਂ, ਧਰੀ=ਮੈਂ ਧਰ ਦਿਆਂ, ਤਲਿ=ਹੇਠ, ਫਿਰਿ=ਫਿਰਾਂ,
ਮਤ ਪਾਈ=ਮਤ ਪਾਈਂ,ਸ਼ਾਇਦ ਲੱਭ ਲਵਾਂ, ਲੋਕੁ=ਜਗਤ, ਸਲਾਹੇ=ਉਪਮਾ ਕਰੇ,
ਤੁਧੁ ਵਲਿ ਰਹੈ=ਤੇਰੇ ਪਾਸੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਣੀ ਰਹੇ, ਕਿਹੁ ਆਖਉ=ਬੇਸ਼ੱਕ ਕੋਈ ਕੁਝ
ਪਿਆ ਆਖੇ, ਮਰਿ ਜਾਇ=ਮੈਂ ਆਤਮਕ ਮੌਤ ਮਰ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਦਿਵਾਨਾ=ਕਮਲਾ,
ਤਉ=ਤੇਰੇ, ਕੈ ਤਾਈ=ਦੇ ਵਾਸਤੇ, ਝਖੜੁ=ਤੇਜ਼ ਹਨੇਰੀ, ਝਾਗੀ=ਝਾਗੀਂ,ਮੈਂ ਝੱਲਾਂ,
ਜਾਈ=ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਉ=ਜਿਵੇਂ, ਸੋਭ ਕਰੇ=ਸੋਹਣੀ ਦਿੱਸਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਬਰਸੈ=
ਵਰ੍ਹਦਾ ਹੈ, ਬਿਗਸਾਈ=ਖਿੜ ਪੈਂਦਾ ਹੈ,ਖ਼ੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਹੋਇ=ਬਣ ਕੇ, ਵਰਤਾ=
ਵਰਤਾਂ,ਮੈਂ ਕਾਰ ਕਰਾਂ, ਗੁਰ ਸੁਖੁ=ਵੱਡਾ ਸੁਖ,ਮਹਾ ਆਨੰਦ, ਪਾਈ=ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਾਂ,
ਆਪੇ=ਆਪ ਹੀ, ਗੁਰ ਵਿਚੁ ਦੇ=ਗੁਰੂ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਤੁਧੁ=ਤੈਨੂੰ, ਤੂ ਹੈ=ਤੂੰ ਹੀ,
ਹੋਵਹਿ=ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪੈਜ=ਇੱਜ਼ਤ, ਭੰਡਾਰ=ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ, ਭਾਵੈ=ਤੇਰੀ ਰਜ਼ਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,
ਨਿਹਫਲ=ਵਿਅਰਥ, ਚਤੁਰਾਈ=ਸਿਆਣਪ, ਸੋਇਆ=ਸੁੱਤਾ ਹੋਇਆ, ਜਾਗਾਈ=
ਜਾਗਾਈਂ,ਮੈਂ ਜਾਗਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਦਾਸਨਿ ਦਾਸੁ=ਦਾਸਾਂ ਦਾ ਦਾਸ, ਕਰਾਈ=ਬਣਾ ਦੇ,
ਵਡਿਆਈ=ਉਪਕਾਰ, ਥਾਇ ਪਾਏ=ਪਰਵਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮਨਮੁਖਿ=ਆਪਣੇ
ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ, ਰੈਣਿ=ਰਾਤ, ਦੇਖਉ=ਮੈਂ ਵੇਖਾਂ, ਧਰਾਈ=
ਵਸਾਈ ਰੱਖਾਂ, ਸਾਈ=ਹੇ ਸਾਈਂ, ਜੀਉ=ਜਿੰਦ, ਪਿੰਡੁ=ਸਰੀਰ, ਤ੍ਰਿਪਤਿ=
ਤ੍ਰਿਪਤੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਅਘਾਈ=ਅਘਾਈਂ,ਮੈਂ ਰੱਜ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ, ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ
ਹੈ=ਵਿਆਪਕ ਹੈ, ਜਤ=ਜਿੱਥੇ, ਕਤ=ਕਿੱਥੇ, ਤਤ=ਉੱਥੇ, ਜਤ ਕਤ ਤਤ=ਹਰ ਥਾਂ)
