ਸੁੰਦਰ ਫੁੱਲ ਹਿਤ ਮਨ ਲਲਚਾਯਾ,
ਟਾਹਣੀ ਨੂੰ ਹਥ ਪਾਯਾ ।
ਇਕ ਫੁੱਲ ਨਾਲ, ਚੁੱਭੇ ਕਈ ਕੰਡੇ,
ਹਥ ਪੱਛ, ਖ਼ੂਨ ਵਗਾਯਾ ।
ਫੁੱਲ ਤਾਂ ਕੁਝ ਘੜੀਆਂ ਵਿਚ ਸੁਕਿਆ,
ਲੁਤਫ਼ ਓਸ ਦਾ ਭੁਲਿਆ,
ਪਰ ਕੰਡਿਆਂ ਦੀ ਚੋਭ ਨਾ ਭੁੱਲੀ,
ਚੀਸਾਂ ਨੇ ਤੜਪਾਯਾ ।
ਜਗ ਦੇ ਇਕ ਇਕ ਸੁਖ ਦੇ ਸੰਗ ਹਨ,
ਦੁਖ ਦੇ ਸੌ ਸੌ ਕੰਡੇ,
ਖਿਣ ਭੰਗਰ ਸੁਖ ਹੇਤ, ਜਗਤ ਤੇ
'ਚਰਨ' ਬਹੁਤ ਦੁਖ ਪਾਯਾ ।
