Bhardwaj Ramesh
Member
ਗਜ਼ਲ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖਾਬ ਵਿਚ ਹਾਲੇ, ਵਸਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਕਿਓਂ ਕੇ ਰਿਜ਼ਕ ਦਾ ਮਸਲਾ, ਮੁਕਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਇਹ ਮੇਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ,ਹੈ ਉਗਦੇ ਹਿਜ਼ਰ ਦੇ ਬੂਟੇ,
ਕੋਈ ਪਰ ਵਸਲ ਦਾ ਬੂਟਾ, ਉਗਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਸਦਾ ਮੈਂ ਘੂਰਦਾ ਰਹਿਣਾ, ਹਨੇਰੇ ਦੂਰ ਤਕ ਜਾ ਕੇ,
ਕੋਈ ਪਰ ਦੀਪ ਕਮਰੇ ਵਿਚ,ਜਗਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਰਾਬਤਾ ਰੱਖਿਆ, ਖਲੋ ਕੇ ਦੂਰ ਤੋਂ ਉਸਨੇ,
ਉਨ੍ਹਾ ਤਕ ਕਦਮ ਹੀ ਆਪਣਾ, ਵਧਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਨਾ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਹੁਣ ਰੌਸ਼ਨੀ ਮੈਨੂੰ,
ਤੇਰੀ ਵੀ ਯਾਦ ਦਾ ਦੀਵਾ, ਜਗਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ , ਸਦਾ ਹੀ ਫਰਜ ਦੇ ਆਰੇ,
ਕਦੇ ਪਰ ਇਕ ਵੀ ਹੱਕ ਆਪਣਾ,ਬਚਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਇਹ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਆਣਕੇ ਅੱਗ ਨੇ, ਹੈ ਸਾੜੇ ਰੁੱਖ ਜੰਗਲ ਦੇ,
ਰਿਹਾ ਵੇਹੰਦਾ ਮੈਂ ਪਰ ਕੋਈ, ਬਚਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਲਿਖੇ ਮੈਂ ਸ਼ਿਅਰ ਵੀ ਐਸੇ, ਜੋ ਵੰਡਣ ਹਰਿਕ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ,
ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚਿਹਰਾ, ਹਸਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਆਰ.ਬੀ.ਸੋਹਲ
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖਾਬ ਵਿਚ ਹਾਲੇ, ਵਸਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਕਿਓਂ ਕੇ ਰਿਜ਼ਕ ਦਾ ਮਸਲਾ, ਮੁਕਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਇਹ ਮੇਰੀ ਦਿਲ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ,ਹੈ ਉਗਦੇ ਹਿਜ਼ਰ ਦੇ ਬੂਟੇ,
ਕੋਈ ਪਰ ਵਸਲ ਦਾ ਬੂਟਾ, ਉਗਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਸਦਾ ਮੈਂ ਘੂਰਦਾ ਰਹਿਣਾ, ਹਨੇਰੇ ਦੂਰ ਤਕ ਜਾ ਕੇ,
ਕੋਈ ਪਰ ਦੀਪ ਕਮਰੇ ਵਿਚ,ਜਗਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਰਾਬਤਾ ਰੱਖਿਆ, ਖਲੋ ਕੇ ਦੂਰ ਤੋਂ ਉਸਨੇ,
ਉਨ੍ਹਾ ਤਕ ਕਦਮ ਹੀ ਆਪਣਾ, ਵਧਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਨਾ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ, ਕਦੇ ਹੁਣ ਰੌਸ਼ਨੀ ਮੈਨੂੰ,
ਤੇਰੀ ਵੀ ਯਾਦ ਦਾ ਦੀਵਾ, ਜਗਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ , ਸਦਾ ਹੀ ਫਰਜ ਦੇ ਆਰੇ,
ਕਦੇ ਪਰ ਇਕ ਵੀ ਹੱਕ ਆਪਣਾ,ਬਚਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਇਹ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਆਣਕੇ ਅੱਗ ਨੇ, ਹੈ ਸਾੜੇ ਰੁੱਖ ਜੰਗਲ ਦੇ,
ਰਿਹਾ ਵੇਹੰਦਾ ਮੈਂ ਪਰ ਕੋਈ, ਬਚਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਲਿਖੇ ਮੈਂ ਸ਼ਿਅਰ ਵੀ ਐਸੇ, ਜੋ ਵੰਡਣ ਹਰਿਕ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ,
ਹਕੀਕਤ ਵਿਚ ਕੋਈ ਚਿਹਰਾ, ਹਸਾਇਆ ਨਾ ਗਿਆ ਮੈਥੋਂ i
ਆਰ.ਬੀ.ਸੋਹਲ