ਮੈਂ ਸਖੀਆਂ ਦੇ ਸੰਗ ਬੈਠੀ ਸਾਂ, ਕੋਈ ਗੀਤ ਅਵੱਲੇ ਗਾਵਣ ਲਈ,
ਵੇ ਓਹਲੇ ਕਰ-ਕਰ ਗੀਤਾਂ ਦੇ, ਕੋਈ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਧਿਆਵਣ ਲਈ,
ਜਦ ਅੜੀਆਂ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਲਿਆ, ਮੈਂ ਪਲ ਦੀ ਰਾਣੀ ਹੋ ਗਈ ਵੇ,
ਤੂੰ ਸੁਣਦਾ ਬੋਲ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ, ਮੈਂ ਸੰਗਦੀ ਪਾਣੀ ਹੋ ਗਈ ਵੇ........
ਤੂੰ ਆਇਆ, ਆ ਕੇ ਖੜਿਆ ਵੇ, ਰੰਗ ਲੱਥਿਆ, ਲੱਥ ਕੇ ਚੜਿਆ ਵੇ,
ਮੈਂ ਲਿਖਿਆ, ਲਿਖ ਕੇ ਪੜਿਆ ਵੇ, ਹੱਥ ਛੱਡਿਆ, ਛੱਡ ਕੇ ਫੜਿਆ ਵੇ,
ਸਈਆਂ ਨੇ ਖੇਡ ਪ੍ਰੀਤਾਂ ਦੀ, ਜਦ ਵੇਖੀ, ਗਾਉਣਾ ਭੁੱਲ ਗਈਆਂ,
ਹਾਏ! ਏਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸੁਫਨਾ ਸੀ, ਖੌਰੇ ਕਿਉਂ ਅੱਖਾਂ ਖੁੱਲ ਗਈਆਂ.........
ਫਿਰ ਖੁੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖੋਜਦੀਆਂ, ਉਹ ਕਿਹੜੀ ਸੜਕ ਬਹਾਰੀ ਸੀ,
ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਬਾਗ-ਬਗੀਚਾ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਰਾਤ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਸੀ,
ਜਿੱਥੇ ਤੂੰ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡ ਗਿਉਂ, ਹਰ ਵਾਰੀ ਤੇਰੀ ਵਾਰੀ ਸੀ,
ਕੋਈ ਹਾਰ, ਹਾਰ ਕੇ ਜਿੱਤੀ ਸੀ, ਕੋਈ ਜਿੱਤ, ਜਿੱਤ ਕੇ ਹਾਰੀ ਸੀ............
ਜਿੱਥੇ ਜਾ ਗਲਤਾਂ-ਸਹੀਆਂ ਦੇ, ਸਭ ਝਗੜੇ-ਝੇੜੇ ਮੁੱਕੇ ਸੀ,
ਕੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀਆਂ, ਕੀ ਦੋਸਤੀਆਂ, ਸਭ ਨੇੜੇ-ਨੇੜੇ ਢੁੱਕੇ ਸੀ,
ਇਸ ਰੌਸ਼ਨ ਖੰਭ-ਖਿਆਲੀ ਦੇ, ਹੁਣ ਕੌਣ ਗਲੇਡੂ ਧੋ ਸਕਦੈ,
ਇਹ ਦਿਲ ਜੋ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਸੁਫਨੇ ਵਿਚ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦੈ