ਮਿਠਾ ਕਰਿ ਕੈ ਖਾਇਆ ਕਉੜਾ ਉਪਜਿਆ ਸਾਦੁ ॥
ਭਾਈ ਮੀਤ ਸੁਰਿਦ ਕੀਏ ਬਿਖਿਆ ਰਚਿਆ ਬਾਦੁ ॥
ਜਾਂਦੇ ਬਿਲਮ ਨ ਹੋਵਈ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਬਿਸਮਾਦੁ ॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਲਾਗੁ ॥
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਵਿਣਸਣਾ ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਤਿਆਗੁ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥
ਜਿਉ ਕੂਕਰੁ ਹਰਕਾਇਆ ਧਾਵੈ ਦਹ ਦਿਸ ਜਾਇ ॥
ਲੋਭੀ ਜੰਤੁ ਨ ਜਾਣਈ ਭਖੁ ਅਭਖੁ ਸਭ ਖਾਇ ॥
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਦਿ ਬਿਆਪਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ॥2॥
ਮਾਇਆ ਜਾਲੁ ਪਸਾਰਿਆ ਭੀਤਰਿ ਚੋਗ ਬਣਾਇ ॥
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਪੰਖੀ ਫਾਸਿਆ ਨਿਕਸੁ ਨ ਪਾਏ ਮਾਇ ॥
ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥3॥
ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰੀ ਮੋਹਿਆ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ਜਿਸ ਨੋ ਰਖੈ ਸੋ ਰਹੈ ਸੰਮ੍ਰਿਥੁ ਪੁਰਖੁ ਅਪਾਰੁ ॥
ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਲਿਵ ਉਧਰੇ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੁ ॥4॥21॥91॥50॥
(ਉਪਜਿਆ=ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਸਾਦੁ=ਸੁਆਦ,ਸਿੱਟਾ,
ਸੁਰਿਦ=ਮਿੱਤਰ, ਬਿਖਿਆ=ਮਾਇਆ, ਬਾਦੁ=ਝਗੜਾ,
ਬਿਲਮ=ਦੇਰ, ਚਿਰ ਹੋਵਈ=ਹੋਵਏ, ਬਿਸਮਾਦੁ=
ਅਸਚਰਜ, ਵਿਣਸਣਾ=ਨਾਸਵੰਤ, ਕੂਕਰੁ=ਕੁੱਤਾ,
ਹਰਕਾਇਆ=ਹਲਕਾ ਹੋਇਆ, ਦਹ=ਦਸ, ਦਿਸ=ਪਾਸੇ,
ਜਾਇ=ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਭਖੁ=ਜੋ ਚੀਜ਼ ਖਾਣ ਦੇ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ,
ਮਦਿ=ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ, ਬਿਆਪਿਆ=ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ,
ਪਸਾਰਿਆ=ਖਿਲਾਰਿਆ, ਭੀਤਰਿ=ਵਿਚ, ਫਾਸਿਆ=
ਫਸਾਇਆ ਹੋਇਆ, ਨਿਕਸੁ=ਨਿਕਾਸ,ਖ਼ਲਾਸੀ, ਜਿਨਿ=
ਜਿਸ ਨੇ, ਬਹੁ ਬਿਧਿ=ਬਹੁਤ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਸੰਮ੍ਰਿਥੁ=
ਤਾਕਤ ਵਾਲਾ, ਅਪਾਰੁ=ਬੇਅੰਤ, ਉਧਰੇ=ਬਚ ਗਏ)
ਭਾਈ ਮੀਤ ਸੁਰਿਦ ਕੀਏ ਬਿਖਿਆ ਰਚਿਆ ਬਾਦੁ ॥
ਜਾਂਦੇ ਬਿਲਮ ਨ ਹੋਵਈ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਬਿਸਮਾਦੁ ॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਲਾਗੁ ॥
ਜੋ ਦੀਸੈ ਸੋ ਵਿਣਸਣਾ ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਤਿਆਗੁ ॥1॥ ਰਹਾਉ ॥
ਜਿਉ ਕੂਕਰੁ ਹਰਕਾਇਆ ਧਾਵੈ ਦਹ ਦਿਸ ਜਾਇ ॥
ਲੋਭੀ ਜੰਤੁ ਨ ਜਾਣਈ ਭਖੁ ਅਭਖੁ ਸਭ ਖਾਇ ॥
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਦਿ ਬਿਆਪਿਆ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਪਾਇ ॥2॥
ਮਾਇਆ ਜਾਲੁ ਪਸਾਰਿਆ ਭੀਤਰਿ ਚੋਗ ਬਣਾਇ ॥
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਪੰਖੀ ਫਾਸਿਆ ਨਿਕਸੁ ਨ ਪਾਏ ਮਾਇ ॥
ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਣਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥3॥
ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰੀ ਮੋਹਿਆ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ਜਿਸ ਨੋ ਰਖੈ ਸੋ ਰਹੈ ਸੰਮ੍ਰਿਥੁ ਪੁਰਖੁ ਅਪਾਰੁ ॥
ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਲਿਵ ਉਧਰੇ ਨਾਨਕ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੁ ॥4॥21॥91॥50॥
(ਉਪਜਿਆ=ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ, ਸਾਦੁ=ਸੁਆਦ,ਸਿੱਟਾ,
ਸੁਰਿਦ=ਮਿੱਤਰ, ਬਿਖਿਆ=ਮਾਇਆ, ਬਾਦੁ=ਝਗੜਾ,
ਬਿਲਮ=ਦੇਰ, ਚਿਰ ਹੋਵਈ=ਹੋਵਏ, ਬਿਸਮਾਦੁ=
ਅਸਚਰਜ, ਵਿਣਸਣਾ=ਨਾਸਵੰਤ, ਕੂਕਰੁ=ਕੁੱਤਾ,
ਹਰਕਾਇਆ=ਹਲਕਾ ਹੋਇਆ, ਦਹ=ਦਸ, ਦਿਸ=ਪਾਸੇ,
ਜਾਇ=ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਭਖੁ=ਜੋ ਚੀਜ਼ ਖਾਣ ਦੇ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ,
ਮਦਿ=ਨਸ਼ੇ ਵਿਚ, ਬਿਆਪਿਆ=ਫਸਿਆ ਹੋਇਆ,
ਪਸਾਰਿਆ=ਖਿਲਾਰਿਆ, ਭੀਤਰਿ=ਵਿਚ, ਫਾਸਿਆ=
ਫਸਾਇਆ ਹੋਇਆ, ਨਿਕਸੁ=ਨਿਕਾਸ,ਖ਼ਲਾਸੀ, ਜਿਨਿ=
ਜਿਸ ਨੇ, ਬਹੁ ਬਿਧਿ=ਬਹੁਤ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ, ਸੰਮ੍ਰਿਥੁ=
ਤਾਕਤ ਵਾਲਾ, ਅਪਾਰੁ=ਬੇਅੰਤ, ਉਧਰੇ=ਬਚ ਗਏ)
