ਜਪਿ ਮਨ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈਗੋ ॥
ਜਿਉ ਜਿਉ ਜਪੈ ਤਿਵੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਕੀ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਲੋਚਾ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈਗੋ ॥
ਅਨ ਰਸ ਸਾਦ ਗਏ ਸਭ ਨੀਕਰਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਨ ਸੁਖਾਵੈਗੋ ॥੧॥
ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੀਠਾ ਲਾਗਾ ਗੁਰੁ ਮੀਠੇ ਬਚਨ ਕਢਾਵੈਗੋ ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਣੀ ਪੁਰਖੁ ਪੁਰਖੋਤਮ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਵੈਗੋ ॥੨॥
ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੁਨਤ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਦ੍ਰਵਿਆ ਮਨੁ ਭੀਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਵੈਗੋ ॥
ਤਹ ਅਨਹਤ ਧੁਨੀ ਬਾਜਹਿ ਨਿਤ ਬਾਜੇ ਨੀਝਰ ਧਾਰ ਚੁਆਵੈਗੋ ॥੩॥
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਇਕੁ ਤਿਲ ਤਿਲ ਗਾਵੈ ਮਨੁ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥
ਨਾਮੁ ਸੁਣੈ ਨਾਮੋ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਨਾਮੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈਗੋ ॥੪॥
ਕਨਿਕ ਕਨਿਕ ਪਹਿਰੇ ਬਹੁ ਕੰਗਨਾ ਕਾਪਰੁ ਭਾਂਤਿ ਬਨਾਵੈਗੋ ॥
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭਿ ਫੀਕ ਫਿਕਾਨੇ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵੈਗੋ ॥੫॥
ਮਾਇਆ ਪਟਲ ਪਟਲ ਹੈ ਭਾਰੀ ਘਰੁ ਘੂਮਨਿ ਘੇਰਿ ਘੁਲਾਵੈਗੋ ॥
ਪਾਪ ਬਿਕਾਰ ਮਨੂਰ ਸਭਿ ਭਾਰੇ ਬਿਖੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਓ ਨ ਜਾਵੈਗੋ ॥੬॥
ਭਉ ਬੈਰਾਗੁ ਭਇਆ ਹੈ ਬੋਹਿਥੁ ਗੁਰੁ ਖੇਵਟੁ ਸਬਦਿ ਤਰਾਵੈਗੋ ॥
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਭੇਟੀਐ ਹਰਿ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥੭॥
ਅਗਿਆਨਿ ਲਾਇ ਸਵਾਲਿਆ ਗੁਰ ਗਿਆਨੈ ਲਾਇ ਜਗਾਵੈਗੋ ॥
ਨਾਨਕ ਭਾਣੈ ਆਪਣੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈਗੋ ॥੮॥੧॥੧੩੦੮॥
(ਜਪਿ=ਜਪਿਆ ਕਰ, ਪਾਵੈਗੋ=ਪਾਵੈ,ਪਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਪੈ=ਜਪਦਾ ਹੈ,
ਸੇਵਿ=ਸੇਵਾ ਕਰ ਕੇ, ਸਮਾਵੈਗੋ=ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ=
ਹਰ ਵੇਲੇ, ਲੋਚਾ=ਤਾਂਘ, ਜਪਤ=ਜਪਦਿਆਂ, ਅਨ ਰਸ ਸਾਦ=
ਹੋਰ ਰਸਾਂ ਦੇ ਸੁਆਦ, ਨੀਕਰਿ ਗਏ=ਨਿਕਲ ਗਏ, ਲਾਵੈਗੋ=ਲਾਂਦਾ
ਹੈ, ਦ੍ਰਵਿਆ=ਨਰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਭੀਨਾ=ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਹੈ, ਨਿਜ
ਘਰਿ=ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ, ਤਹ=ਉਸ ਵਿਚ, ਅਨਹਤ=ਇਕ-ਰਸ,
ਲਗਾਤਾਰ, ਧੁਨੀ=ਸੁਰ, ਬਾਜਹਿ=ਵੱਜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਨੀਝਰ=ਚਸ਼ਮਾ,
ਚੁਆਵੈਗੋ=ਚੋਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਤਿਲ ਤਿਲ=ਹਰ ਵੇਲੇ, ਗਾਵੈ=ਗਾਂਦਾ
ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈਗੋ=ਤ੍ਰਿਪਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਨਿਕ=ਸੋਨਾ, ਕਾਪਰੁ=
ਕਪੜਾ, ਭਾਂਤਿ=ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ, ਬਨਾਵੈਗੋ=ਬਣਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਭਿ=ਸਾਰੇ,
ਫੀਕ ਫਿਕਾਨੈ=ਬਹੁਤ ਹੀ ਫਿੱਕੇ, ਜਨਮਿ=ਜੰਮ ਕੇ, ਪਟਲ=ਪਰਦਾ,
ਘੂਮਨਿ ਘੇਰਿ=ਘੁੰਮਣਘੇਰੀ, ਘੁਲਾਵੈਗੋ=ਘੁਲਦਾ ਹੈ, ਮਨੂਰ=ਸੜਿਆ
ਹੋਇਆ ਲੋਹਾ, ਬਿਖੁ=ਜ਼ਹਰ, ਦੁਤਰੁ=ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਣਾ ਔਖਾ
ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਭਉ=ਡਰ,ਅਦਬ, ਬੈਰਾਗੁ=ਪਿਆਰ, ਬੋਹਿਥੁ=ਜਹਾਜ਼,
ਖੇਵਟੁ=ਮਲਾਹ, ਸਬਦਿ=ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਤਰਾਵੈਗੋ=ਪਾਰ ਲੰਘਾ
ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਭੇਟੀਐ=ਮਿਲ ਸਕੀਦਾ ਹੈ, ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ=ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ
ਨਾਮ ਵਿਚ, ਲਾਇ=ਜੋੜ ਕੇ, ਗੁਰ ਗਿਆਨੈ=ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਗਿਆਨ
ਵਿਚ, ਭਾਣੈ=ਰਜ਼ਾ ਵਿਚ, ਭਾਵੈ=ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ)
ਜਿਉ ਜਿਉ ਜਪੈ ਤਿਵੈ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਭਗਤ ਜਨਾਂ ਕੀ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਲੋਚਾ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈਗੋ ॥
ਅਨ ਰਸ ਸਾਦ ਗਏ ਸਭ ਨੀਕਰਿ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਨ ਸੁਖਾਵੈਗੋ ॥੧॥
ਗੁਰਮਤਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੀਠਾ ਲਾਗਾ ਗੁਰੁ ਮੀਠੇ ਬਚਨ ਕਢਾਵੈਗੋ ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਣੀ ਪੁਰਖੁ ਪੁਰਖੋਤਮ ਬਾਣੀ ਸਿਉ ਚਿਤੁ ਲਾਵੈਗੋ ॥੨॥
ਗੁਰਬਾਣੀ ਸੁਨਤ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਦ੍ਰਵਿਆ ਮਨੁ ਭੀਨਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਵੈਗੋ ॥
ਤਹ ਅਨਹਤ ਧੁਨੀ ਬਾਜਹਿ ਨਿਤ ਬਾਜੇ ਨੀਝਰ ਧਾਰ ਚੁਆਵੈਗੋ ॥੩॥
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਇਕੁ ਤਿਲ ਤਿਲ ਗਾਵੈ ਮਨੁ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥
ਨਾਮੁ ਸੁਣੈ ਨਾਮੋ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ਨਾਮੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈਗੋ ॥੪॥
ਕਨਿਕ ਕਨਿਕ ਪਹਿਰੇ ਬਹੁ ਕੰਗਨਾ ਕਾਪਰੁ ਭਾਂਤਿ ਬਨਾਵੈਗੋ ॥
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭਿ ਫੀਕ ਫਿਕਾਨੇ ਜਨਮਿ ਮਰੈ ਫਿਰਿ ਆਵੈਗੋ ॥੫॥
ਮਾਇਆ ਪਟਲ ਪਟਲ ਹੈ ਭਾਰੀ ਘਰੁ ਘੂਮਨਿ ਘੇਰਿ ਘੁਲਾਵੈਗੋ ॥
ਪਾਪ ਬਿਕਾਰ ਮਨੂਰ ਸਭਿ ਭਾਰੇ ਬਿਖੁ ਦੁਤਰੁ ਤਰਿਓ ਨ ਜਾਵੈਗੋ ॥੬॥
ਭਉ ਬੈਰਾਗੁ ਭਇਆ ਹੈ ਬੋਹਿਥੁ ਗੁਰੁ ਖੇਵਟੁ ਸਬਦਿ ਤਰਾਵੈਗੋ ॥
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਭੇਟੀਐ ਹਰਿ ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਵੈਗੋ ॥੭॥
ਅਗਿਆਨਿ ਲਾਇ ਸਵਾਲਿਆ ਗੁਰ ਗਿਆਨੈ ਲਾਇ ਜਗਾਵੈਗੋ ॥
ਨਾਨਕ ਭਾਣੈ ਆਪਣੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਚਲਾਵੈਗੋ ॥੮॥੧॥੧੩੦੮॥
(ਜਪਿ=ਜਪਿਆ ਕਰ, ਪਾਵੈਗੋ=ਪਾਵੈ,ਪਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਪੈ=ਜਪਦਾ ਹੈ,
ਸੇਵਿ=ਸੇਵਾ ਕਰ ਕੇ, ਸਮਾਵੈਗੋ=ਲੀਨ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ=
ਹਰ ਵੇਲੇ, ਲੋਚਾ=ਤਾਂਘ, ਜਪਤ=ਜਪਦਿਆਂ, ਅਨ ਰਸ ਸਾਦ=
ਹੋਰ ਰਸਾਂ ਦੇ ਸੁਆਦ, ਨੀਕਰਿ ਗਏ=ਨਿਕਲ ਗਏ, ਲਾਵੈਗੋ=ਲਾਂਦਾ
ਹੈ, ਦ੍ਰਵਿਆ=ਨਰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਭੀਨਾ=ਭਿੱਜ ਗਿਆ ਹੈ, ਨਿਜ
ਘਰਿ=ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿਚ, ਤਹ=ਉਸ ਵਿਚ, ਅਨਹਤ=ਇਕ-ਰਸ,
ਲਗਾਤਾਰ, ਧੁਨੀ=ਸੁਰ, ਬਾਜਹਿ=ਵੱਜਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਨੀਝਰ=ਚਸ਼ਮਾ,
ਚੁਆਵੈਗੋ=ਚੋਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਤਿਲ ਤਿਲ=ਹਰ ਵੇਲੇ, ਗਾਵੈ=ਗਾਂਦਾ
ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਤ੍ਰਿਪਤਾਵੈਗੋ=ਤ੍ਰਿਪਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਕਨਿਕ=ਸੋਨਾ, ਕਾਪਰੁ=
ਕਪੜਾ, ਭਾਂਤਿ=ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦਾ, ਬਨਾਵੈਗੋ=ਬਣਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਭਿ=ਸਾਰੇ,
ਫੀਕ ਫਿਕਾਨੈ=ਬਹੁਤ ਹੀ ਫਿੱਕੇ, ਜਨਮਿ=ਜੰਮ ਕੇ, ਪਟਲ=ਪਰਦਾ,
ਘੂਮਨਿ ਘੇਰਿ=ਘੁੰਮਣਘੇਰੀ, ਘੁਲਾਵੈਗੋ=ਘੁਲਦਾ ਹੈ, ਮਨੂਰ=ਸੜਿਆ
ਹੋਇਆ ਲੋਹਾ, ਬਿਖੁ=ਜ਼ਹਰ, ਦੁਤਰੁ=ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਾਰ ਲੰਘਣਾ ਔਖਾ
ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਭਉ=ਡਰ,ਅਦਬ, ਬੈਰਾਗੁ=ਪਿਆਰ, ਬੋਹਿਥੁ=ਜਹਾਜ਼,
ਖੇਵਟੁ=ਮਲਾਹ, ਸਬਦਿ=ਸ਼ਬਦ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਤਰਾਵੈਗੋ=ਪਾਰ ਲੰਘਾ
ਦੇਂਦਾ ਹੈ, ਭੇਟੀਐ=ਮਿਲ ਸਕੀਦਾ ਹੈ, ਰਾਮੈ ਨਾਮਿ=ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ
ਨਾਮ ਵਿਚ, ਲਾਇ=ਜੋੜ ਕੇ, ਗੁਰ ਗਿਆਨੈ=ਗੁਰੂ ਦੇ ਦੱਸੇ ਗਿਆਨ
ਵਿਚ, ਭਾਣੈ=ਰਜ਼ਾ ਵਿਚ, ਭਾਵੈ=ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ)
