ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਸੂਰਜੁ ਚੰਦੁ ਚਾਨਾਣੁ ॥
ਆਪਿ ਨਿਤਾਣਿਆ ਤਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ॥
ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਖਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੧॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਧਿਆਇ ਤੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥ਰਹਾਉ ॥
ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਹੁਕਮਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥੨॥
ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਦਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਸੇਵ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਦਿਵਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਤਾੜੀ ਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੩॥
ਆਪੇ ਵਡਾ ਆਪਿ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਧਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਤੁਲੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਅਤੁਲੁ ਤੁਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੪॥੫॥੬੦੬॥
(ਕਰਿ=ਬਣਾ ਕੇ, ਚਾਨਾਣੁ=ਚਨਾਣ, ਤਾਣੁ=ਸਹਾਰਾ, ਸੁਘੜੁ=
ਸੁਚੱਜੀ ਆਤਮਕ ਘਾੜਤ ਵਾਲਾ, ਸੁਜਾਣੁ=ਸਿਆਣਾ, ਸਭ ਦੇ
ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ, ਨੀਸਾਣੁ=ਜੀਵਨ=ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਰਾਹਦਾਰੀ,
ਵਰਤਦਾ=ਵੰਡਦਾ, ਪਰਵਾਣੁ=ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਖਸ=ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼,
ਨੀਸਾਣੁ=ਨਿਸ਼ਾਨ,ਝੰਡਾ,ਚਾਨਣ-ਮੁਨਾਰਾ, ਹੁਕਮਿ=ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ,
ਫੁਰਮਾਣੁ=ਹੁਕਮ, ਭੰਡਾਰ=ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ, ਦਾਣੁ=ਦਾਨ,ਬਖ਼ਸ਼ੀਸ਼, ਮਾਣੁ=
ਆਦਰ, ਤਾੜੀ=ਸਮਾਧੀ, ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ=ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ,
ਪਰਧਾਣੁ=ਮੰਨਿਆ-ਪ੍ਰਮੰਨਿਆ, ਤੁਲੁ=ਤਰਾਜ਼ੂ, ਪਰਵਾਣੁ=ਵੱਟਾ)
ਆਪਿ ਨਿਤਾਣਿਆ ਤਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ॥
ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਖਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੧॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਧਿਆਇ ਤੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥ਰਹਾਉ ॥
ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਹੁਕਮਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥੨॥
ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਦਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਸੇਵ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਦਿਵਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਤਾੜੀ ਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੩॥
ਆਪੇ ਵਡਾ ਆਪਿ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਧਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਤੁਲੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ਆਪੇ ਅਤੁਲੁ ਤੁਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੪॥੫॥੬੦੬॥
(ਕਰਿ=ਬਣਾ ਕੇ, ਚਾਨਾਣੁ=ਚਨਾਣ, ਤਾਣੁ=ਸਹਾਰਾ, ਸੁਘੜੁ=
ਸੁਚੱਜੀ ਆਤਮਕ ਘਾੜਤ ਵਾਲਾ, ਸੁਜਾਣੁ=ਸਿਆਣਾ, ਸਭ ਦੇ
ਦਿਲ ਦੀ ਜਾਣਨ ਵਾਲਾ, ਨੀਸਾਣੁ=ਜੀਵਨ=ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਰਾਹਦਾਰੀ,
ਵਰਤਦਾ=ਵੰਡਦਾ, ਪਰਵਾਣੁ=ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਬਖਸ=ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼,
ਨੀਸਾਣੁ=ਨਿਸ਼ਾਨ,ਝੰਡਾ,ਚਾਨਣ-ਮੁਨਾਰਾ, ਹੁਕਮਿ=ਹੁਕਮ ਅਨੁਸਾਰ,
ਫੁਰਮਾਣੁ=ਹੁਕਮ, ਭੰਡਾਰ=ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ, ਦਾਣੁ=ਦਾਨ,ਬਖ਼ਸ਼ੀਸ਼, ਮਾਣੁ=
ਆਦਰ, ਤਾੜੀ=ਸਮਾਧੀ, ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ=ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ,
ਪਰਧਾਣੁ=ਮੰਨਿਆ-ਪ੍ਰਮੰਨਿਆ, ਤੁਲੁ=ਤਰਾਜ਼ੂ, ਪਰਵਾਣੁ=ਵੱਟਾ)
