ਕਬ ਕੋ ਭਾਲੈ ਘੁੰਘਰੂ ਤਾਲਾ ਕਬ ਕੋ ਬਜਾਵੈ ਰਬਾਬੁ ॥
ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਾਰ ਖਿਨੁ ਲਾਗੈ ਹਉ ਤਬ ਲਗੁ ਸਮਾਰਉ ਨਾਮੁ ॥੧॥
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਐਸੀ ਭਗਤਿ ਬਨਿ ਆਈ ॥
ਹਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਰਹਿ ਨ ਸਕਉ ਜੈਸੇ ਜਲ ਬਿਨੁ ਮੀਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਕਬ ਕੋਊ ਮੇਲੈ ਪੰਚ ਸਤ ਗਾਇਣ ਕਬ ਕੋ ਰਾਗ ਧੁਨਿ ਉਠਾਵੈ ॥
ਮੇਲਤ ਚੁਨਤ ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਚਸਾ ਲਾਗੈ ਤਬ ਲਗੁ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥੨॥
ਕਬ ਕੋ ਨਾਚੈ ਪਾਵ ਪਸਾਰੈ ਕਬ ਕੋ ਹਾਥ ਪਸਾਰੈ ॥
ਹਾਥ ਪਾਵ ਪਸਾਰਤ ਬਿਲਮੁ ਤਿਲੁ ਲਾਗੈ ਤਬ ਲਗੁ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਮ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰੈ ॥੩॥
ਕਬ ਕੋਊ ਲੋਗਨ ਕਉ ਪਤੀਆਵੈ ਲੋਕਿ ਪਤੀਣੈ ਨਾ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦ ਧਿਆਵਹੁ ਤਾ ਜੈ ਜੈ ਕਰੇ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੪॥੧੦॥੬੨॥੩੬੮॥
(ਕਬ=ਕਦੋਂ,ਕਿਉਂ, ਕੋ=ਕੋਈ, ਭਾਲੈ=ਲੱਭੇ, ਆਵਤ ਜਾਤ=
ਆਉਂਦਿਆਂ ਜਾਂਦਿਆਂ, ਬਾਰ=ਚਿਰ, ਖਿਨੁ=ਘੜੀ ਪਲ,
ਹਉ=ਮੈਂ, ਤਬ ਲਗੁ=ਉਤਨਾ ਚਿਰ, ਸਮਾਰਉ=ਮੈਂ ਸੰਭਾਲਦਾ
ਹਾਂ, ਮੈਂ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਮੀਨੁ=ਮੱਛ,ਮੱਛੀ, ਪੰਚ=ਪੰਜ
ਤਾਰਾਂ, ਸਤ=ਸੱਤ ਸੁਰਾਂ, ਚਸਾ=ਥੋੜਾ ਕੁ ਸਮਾਂ, ਪਾਵ=ਪੈਰ,
ਪਸਾਰੈ=ਖਿਲਾਰੇ, ਬਿਲਮੁ=ਦੇਰ, ਸਮ੍ਹਾਰੈ=ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ,
ਕਉ=ਨੂੰ, ਪਤੀਆਵੈ=ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਏ, ਲੋਕਿ ਪਤੀਣੈ=
ਜੇ ਜਗਤ ਪਤੀਜ ਭੀ ਜਾਏ, ਪਤਿ=ਇੱਜ਼ਤ, ਜੈ ਜੈ=
ਆਦਰ-ਸਤਕਾਰ, ਸਭੁ ਕੋਇ=ਹਰੇਕ ਜੀਵ)
ਆਵਤ ਜਾਤ ਬਾਰ ਖਿਨੁ ਲਾਗੈ ਹਉ ਤਬ ਲਗੁ ਸਮਾਰਉ ਨਾਮੁ ॥੧॥
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਐਸੀ ਭਗਤਿ ਬਨਿ ਆਈ ॥
ਹਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਰਹਿ ਨ ਸਕਉ ਜੈਸੇ ਜਲ ਬਿਨੁ ਮੀਨੁ ਮਰਿ ਜਾਈ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਕਬ ਕੋਊ ਮੇਲੈ ਪੰਚ ਸਤ ਗਾਇਣ ਕਬ ਕੋ ਰਾਗ ਧੁਨਿ ਉਠਾਵੈ ॥
ਮੇਲਤ ਚੁਨਤ ਖਿਨੁ ਪਲੁ ਚਸਾ ਲਾਗੈ ਤਬ ਲਗੁ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਵੈ ॥੨॥
ਕਬ ਕੋ ਨਾਚੈ ਪਾਵ ਪਸਾਰੈ ਕਬ ਕੋ ਹਾਥ ਪਸਾਰੈ ॥
ਹਾਥ ਪਾਵ ਪਸਾਰਤ ਬਿਲਮੁ ਤਿਲੁ ਲਾਗੈ ਤਬ ਲਗੁ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਰਾਮ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰੈ ॥੩॥
ਕਬ ਕੋਊ ਲੋਗਨ ਕਉ ਪਤੀਆਵੈ ਲੋਕਿ ਪਤੀਣੈ ਨਾ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਸਦ ਧਿਆਵਹੁ ਤਾ ਜੈ ਜੈ ਕਰੇ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥੪॥੧੦॥੬੨॥੩੬੮॥
(ਕਬ=ਕਦੋਂ,ਕਿਉਂ, ਕੋ=ਕੋਈ, ਭਾਲੈ=ਲੱਭੇ, ਆਵਤ ਜਾਤ=
ਆਉਂਦਿਆਂ ਜਾਂਦਿਆਂ, ਬਾਰ=ਚਿਰ, ਖਿਨੁ=ਘੜੀ ਪਲ,
ਹਉ=ਮੈਂ, ਤਬ ਲਗੁ=ਉਤਨਾ ਚਿਰ, ਸਮਾਰਉ=ਮੈਂ ਸੰਭਾਲਦਾ
ਹਾਂ, ਮੈਂ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਮੀਨੁ=ਮੱਛ,ਮੱਛੀ, ਪੰਚ=ਪੰਜ
ਤਾਰਾਂ, ਸਤ=ਸੱਤ ਸੁਰਾਂ, ਚਸਾ=ਥੋੜਾ ਕੁ ਸਮਾਂ, ਪਾਵ=ਪੈਰ,
ਪਸਾਰੈ=ਖਿਲਾਰੇ, ਬਿਲਮੁ=ਦੇਰ, ਸਮ੍ਹਾਰੈ=ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ,
ਕਉ=ਨੂੰ, ਪਤੀਆਵੈ=ਯਕੀਨ ਦਿਵਾਏ, ਲੋਕਿ ਪਤੀਣੈ=
ਜੇ ਜਗਤ ਪਤੀਜ ਭੀ ਜਾਏ, ਪਤਿ=ਇੱਜ਼ਤ, ਜੈ ਜੈ=
ਆਦਰ-ਸਤਕਾਰ, ਸਭੁ ਕੋਇ=ਹਰੇਕ ਜੀਵ)
