ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਸਚਿਆਰੁ ਮੈਡਾ ਸਾਂਈ ॥
ਜੋ ਤਉ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਥੀਸੀ ਜੋ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਹਉ ਪਾਈ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂੰ ਸਭਨੀ ਧਿਆਇਆ ॥
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਿਨਿ ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਾਇਆ ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਧਾ ਮਨਮੁਖਿ ਗਵਾਇਆ ॥
ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਵਿਛੋੜਿਆ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧॥
ਤੂੰ ਦਰੀਆਉ ਸਭ ਤੁਝ ਹੀ ਮਾਹਿ ॥
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਾ ਖੇਲੁ ॥
ਵਿਜੋਗਿ ਮਿਲਿ ਵਿਛੁੜਿਆ ਸੰਜੋਗੀ ਮੇਲੁ ॥੨॥
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਜਾਣਾਇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਜਾਣੈ ॥
ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦ ਹੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
ਤੂ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਸਭੁ ਹੋਇ ॥
ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ਤੂ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਜਾਣਹਿ ਸੋਇ ॥
ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੪॥੧॥੫੩॥੩੬੫॥
(ਸਚਿਆਰੁ=ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ,
ਮੈਡਾ=ਮੇਰਾ, ਸਾਂਈ=ਖਸਮ, ਤਉ=ਤੈਨੂੰ,
ਥੀਸੀ=ਹੋਵੇਗਾ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਪਾਈ=ਪਾਈਂ,
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਸਭ=ਸਾਰੀ ਲੁਕਾਈ,
ਤਿਨਿ=ਉਸ ਨੇ, ਲਾਧਾ=ਲੱਭਾ, ਮਨਮੁਖਿ=
ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਨੇ,
ਤੁਧੁ=ਤੂੰ, ਮਾਹਿ=ਵਿਚ, ਸਭਿ=ਸਾਰੇ, ਵਿਜੋਗਿ=
ਵਿਜੋਗ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਮਿਲਿ=ਮਿਲ ਕੇ ਭੀ,
ਸੰਜੋਗੀ=ਧੁਰ ਦੇ ਸੰਜੋਗ ਦੇ ਕਾਰਨ,
ਜਾਣਾਇਹਿ=ਤੂੰ ਸਮਝ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈਂ,
ਸਦ ਹੀ=ਸਦਾ ਹੀ, ਸਹਜੇ=ਆਤਮਕ
ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ, ਵੇਖਹਿ=ਤੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈਂ,
ਜਾਣਹਿ=ਤੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ, ਗੁਰਮੁਖਿ=ਗੁਰੂ ਦੇ
ਸਨਮੁਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ)
ਜੋ ਤਉ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਥੀਸੀ ਜੋ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਹਉ ਪਾਈ ॥੧॥ਰਹਾਉ ॥
ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂੰ ਸਭਨੀ ਧਿਆਇਆ ॥
ਜਿਸ ਨੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਹਿ ਤਿਨਿ ਨਾਮ ਰਤਨੁ ਪਾਇਆ ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਧਾ ਮਨਮੁਖਿ ਗਵਾਇਆ ॥
ਤੁਧੁ ਆਪਿ ਵਿਛੋੜਿਆ ਆਪਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥੧॥
ਤੂੰ ਦਰੀਆਉ ਸਭ ਤੁਝ ਹੀ ਮਾਹਿ ॥
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਕੋਈ ਨਾਹਿ ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤੇਰਾ ਖੇਲੁ ॥
ਵਿਜੋਗਿ ਮਿਲਿ ਵਿਛੁੜਿਆ ਸੰਜੋਗੀ ਮੇਲੁ ॥੨॥
ਜਿਸ ਨੋ ਤੂ ਜਾਣਾਇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਜਾਣੈ ॥
ਹਰਿ ਗੁਣ ਸਦ ਹੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੈ ॥
ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ਸਹਜੇ ਹੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੩॥
ਤੂ ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਤੇਰਾ ਕੀਆ ਸਭੁ ਹੋਇ ॥
ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ਤੂ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖਹਿ ਜਾਣਹਿ ਸੋਇ ॥
ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੪॥੧॥੫੩॥੩੬੫॥
(ਸਚਿਆਰੁ=ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ,
ਮੈਡਾ=ਮੇਰਾ, ਸਾਂਈ=ਖਸਮ, ਤਉ=ਤੈਨੂੰ,
ਥੀਸੀ=ਹੋਵੇਗਾ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਪਾਈ=ਪਾਈਂ,
ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਸਭ=ਸਾਰੀ ਲੁਕਾਈ,
ਤਿਨਿ=ਉਸ ਨੇ, ਲਾਧਾ=ਲੱਭਾ, ਮਨਮੁਖਿ=
ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਤੁਰਨ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਨੇ,
ਤੁਧੁ=ਤੂੰ, ਮਾਹਿ=ਵਿਚ, ਸਭਿ=ਸਾਰੇ, ਵਿਜੋਗਿ=
ਵਿਜੋਗ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਮਿਲਿ=ਮਿਲ ਕੇ ਭੀ,
ਸੰਜੋਗੀ=ਧੁਰ ਦੇ ਸੰਜੋਗ ਦੇ ਕਾਰਨ,
ਜਾਣਾਇਹਿ=ਤੂੰ ਸਮਝ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਹੈਂ,
ਸਦ ਹੀ=ਸਦਾ ਹੀ, ਸਹਜੇ=ਆਤਮਕ
ਅਡੋਲਤਾ ਵਿਚ, ਵੇਖਹਿ=ਤੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈਂ,
ਜਾਣਹਿ=ਤੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈਂ, ਗੁਰਮੁਖਿ=ਗੁਰੂ ਦੇ
ਸਨਮੁਖ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਮਨੁੱਖ)
