ਕਰਮੀ ਸਹਜੁ ਨ ਊਪਜੈ ਵਿਣੁ ਸਹਜੈ ਸਹਸਾ ਨ ਜਾਇ ॥
ਨਹ ਜਾਇ ਸਹਸਾ ਕਿਤੈ ਸੰਜਮਿ ਰਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
ਸਹਸੈ ਜੀਉ ਮਲੀਣੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਧੋਤਾ ਜਾਏ ॥
ਮੰਨੁ ਧੋਵਹੁ ਸਬਦਿ ਲਾਗਹੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹਹੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੁ ਉਪਜੈ ਇਹੁ ਸਹਸਾ ਇਵ ਜਾਇ ॥੧੮॥੯੧੯॥
(ਕਰਮੀ=ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ,ਕਰਮ-ਕਾਂਡ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਸਹਜੁ=ਅਡੋਲਤਾ,
ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ, ਸਹਸਾ=ਚਿੰਤਾ-ਸਹਿਮ, ਕਿਤੈ ਸੰਜਮਿ=ਕਿਸੇ
ਜੁਗਤੀ ਨਾਲ, ਰਹੇ=ਥੱਕ ਗਏ, ਮਲੀਣੁ=ਮੈਲਾ, ਕਿਤੁ=ਕਿਸ ਦੀ
ਰਾਹੀਂ, ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ=ਕਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਮੰਨੁ=ਮਨ, ਇਵ=ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ)
ਨਹ ਜਾਇ ਸਹਸਾ ਕਿਤੈ ਸੰਜਮਿ ਰਹੇ ਕਰਮ ਕਮਾਏ ॥
ਸਹਸੈ ਜੀਉ ਮਲੀਣੁ ਹੈ ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ ਧੋਤਾ ਜਾਏ ॥
ਮੰਨੁ ਧੋਵਹੁ ਸਬਦਿ ਲਾਗਹੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹਹੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਹਜੁ ਉਪਜੈ ਇਹੁ ਸਹਸਾ ਇਵ ਜਾਇ ॥੧੮॥੯੧੯॥
(ਕਰਮੀ=ਕੰਮਾਂ ਨਾਲ,ਕਰਮ-ਕਾਂਡ ਦੀ ਰਾਹੀਂ, ਸਹਜੁ=ਅਡੋਲਤਾ,
ਆਤਮਕ ਆਨੰਦ, ਸਹਸਾ=ਚਿੰਤਾ-ਸਹਿਮ, ਕਿਤੈ ਸੰਜਮਿ=ਕਿਸੇ
ਜੁਗਤੀ ਨਾਲ, ਰਹੇ=ਥੱਕ ਗਏ, ਮਲੀਣੁ=ਮੈਲਾ, ਕਿਤੁ=ਕਿਸ ਦੀ
ਰਾਹੀਂ, ਕਿਤੁ ਸੰਜਮਿ=ਕਿਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਮੰਨੁ=ਮਨ, ਇਵ=ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ)
