ਕੋਈ ਆਖੈ ਭੂਤਨਾ ਕੋ ਕਹੈ ਬੇਤਾਲਾ ॥
ਕੋਈ ਆਖੈ ਆਦਮੀ ਨਾਨਕੁ ਵੇਚਾਰਾ ॥1॥
ਭਇਆ ਦਿਵਾਨਾ ਸਾਹ ਕਾ ਨਾਨਕੁ ਬਉਰਾਨਾ ॥
ਹਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨਾ ॥1॥ਰਹਾਉ॥
ਤਉ ਦੇਵਾਨਾ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਭੈ ਦੇਵਾਨਾ ਹੋਇ ॥
ਏਕੀ ਸਾਹਿਬ ਬਾਹਰਾ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥2॥
ਤਉ ਦੇਵਾਨਾ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਏਕਾ ਕਾਰ ਕਮਇ ॥
ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਖਸਮ ਕਾ ਦੂਜੀ ਅਵਰ ਸਿਆਣਪ ਕਾਇ ॥3॥
ਤਉ ਦੇਵਾਨਾ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਾਹਿਬ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
ਮੰਦਾ ਜਾਣੈ ਆਪ ਕਉ ਅਵਰੁ ਭਲਾ ਸੰਸਾਰੁ ॥4॥7॥(991)॥
(ਬੇਤਾਲਾ=ਜਿੰਨ, ਵੇਚਾਰਾ=ਆਜਿਜ਼, ਭਇਆ=ਹੋ ਗਿਆ,
ਦਿਵਾਨਾ=ਮਸਤਾਨਾ, ਪ੍ਰੇਮੀ, ਸਾਹ ਕਾ=ਸ਼ਾਹ-ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ, ਬਉਰਾਨਾ=
ਕਮਲਾ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਤਉ=ਤਦੋਂ, ਜਾਣੀਐ=ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,
ਭੈ=ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਡਰਾਂ ਵਲੋਂ, ਦੇਵਾਨਾ=ਬੇ-ਪਰਵਾਹ, ਨ ਜਾਣੈ=ਨਹੀਂ
ਪਛਾਣਦਾ, ਕਾਇ=ਕਿਸੇ ਅਰਥ ਨਹੀਂ, ਧਰੇ=ਧਰਦਾ ਹੈ)
ਕੋਈ ਆਖੈ ਆਦਮੀ ਨਾਨਕੁ ਵੇਚਾਰਾ ॥1॥
ਭਇਆ ਦਿਵਾਨਾ ਸਾਹ ਕਾ ਨਾਨਕੁ ਬਉਰਾਨਾ ॥
ਹਉ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਨਾ ॥1॥ਰਹਾਉ॥
ਤਉ ਦੇਵਾਨਾ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਭੈ ਦੇਵਾਨਾ ਹੋਇ ॥
ਏਕੀ ਸਾਹਿਬ ਬਾਹਰਾ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਜਾਣੈ ਕੋਇ ॥2॥
ਤਉ ਦੇਵਾਨਾ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਏਕਾ ਕਾਰ ਕਮਇ ॥
ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਖਸਮ ਕਾ ਦੂਜੀ ਅਵਰ ਸਿਆਣਪ ਕਾਇ ॥3॥
ਤਉ ਦੇਵਾਨਾ ਜਾਣੀਐ ਜਾ ਸਾਹਿਬ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥
ਮੰਦਾ ਜਾਣੈ ਆਪ ਕਉ ਅਵਰੁ ਭਲਾ ਸੰਸਾਰੁ ॥4॥7॥(991)॥
(ਬੇਤਾਲਾ=ਜਿੰਨ, ਵੇਚਾਰਾ=ਆਜਿਜ਼, ਭਇਆ=ਹੋ ਗਿਆ,
ਦਿਵਾਨਾ=ਮਸਤਾਨਾ, ਪ੍ਰੇਮੀ, ਸਾਹ ਕਾ=ਸ਼ਾਹ-ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ, ਬਉਰਾਨਾ=
ਕਮਲਾ, ਹਉ=ਮੈਂ, ਤਉ=ਤਦੋਂ, ਜਾਣੀਐ=ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,
ਭੈ=ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਡਰਾਂ ਵਲੋਂ, ਦੇਵਾਨਾ=ਬੇ-ਪਰਵਾਹ, ਨ ਜਾਣੈ=ਨਹੀਂ
ਪਛਾਣਦਾ, ਕਾਇ=ਕਿਸੇ ਅਰਥ ਨਹੀਂ, ਧਰੇ=ਧਰਦਾ ਹੈ)
