ਬਾਬਾ ਕੋਈ ਨਾ ਡਿੱਠਾ ਵੈਦ

[Ranjha Jogi...]

ਬਾਬਾ ਕੋਈ ਨਾ ਡਿੱਠਾ ਵੈਦ
ਕੱਟੇ ਜੋ ਕਰਮਾ ਦੀ ਕੈਦ
ਦੋ ਰੰਗ ਸਚੇ ਲਗਦੇ ਹੁਣ ਤੇ
ਮਜੀਠਾ ਤੇ ਇਕ ਕਫ਼ਨ ਸੁਫੈਦ

ਸਦਰਾ ਲਈ ਮੈਂ ਸਜਦਾ ਕਰਦਾ
ਬੇਕਦਰਾਂ ਪਲ ਪਲ ਹਾਂ ਮਰਦਾ
ਖੁਦੀ ਨਾਲ ਰਹਾ ਨਿਤ ਲੜਦਾ
ਰੋਮ ਰੋਮ ਵਿਚ ਤੜਪ ਦੇ ਬਲਦਾ

ਮਾਨੁੱਖ ਜੋਨ ਅਮੁੱਲੀ ਦੇ ਤੂ
ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਸਿੱਲ ਆਪ ਚਲਾਈ
ਚਮੜੀ ਦੇ ਚਾਆਂ ਵਿਚ ਡੁੱਬਕੇ
ਜਾਗਤ ਜੋਤ ਮੈਂ ਚਿਤੌ ਭੁਲਾਈ

ਹੰਜੂ ਹੁਣ ਤੇ ਸੁੱਕਦੇ ਜਾਂਦੇ
ਸਾਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਮੁਕਦੇ ਜਾਂਦੇ
ਕਰ ਮਿਹਰਾਮਤਿ ਦਿਲ ਦੇ ਸਾਈਂ
ਨਜ਼ਰ ਟਿਕਾ ਹੁਣ ਅਪਣੇ ਤਾਂਈਂ

ਦੇਹਦਿਸ ਫੇਰਾ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ
ਤੇਰਾ ਮੇਰਾ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ
ਜ਼ਮੀਰ ਵੀ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ ਸੋ ਗਿਆ
ਝੂਠ ਛਾ ਗਿਆ ਸੱਚ ਖੋ ਗਿਆ

ਹੁਣ ਤੇ ਇਕੋ ਤੇਰੀ ਆਸ
ਸੱਖਣੇ ਕੰਠ ਨੂੰ ਤੇਰੀ ਪਿਆਸ
ਵਿਚ ਬਿਰਹਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮ ਗਿਆ
ਦੇਦੇ ਇਕ ਗਲਵਕੜੀ ਖਾਸ

ਸੱਚੀ ਜਾਣੀ ਹੁਣ ਤੇਰੇ ਬਾਝੋਂ
ਦਿਸਦਾ ਸਬ ਸੰਸਾਰ ਅਵੈਦ

ਬਾਬਾ ਕੋਈ ਨਾ ਡਿੱਠਾ ਵੈਦ
ਕੱਟੇ ਜੋ ਕਰਮਾ ਦੀ ਕੈਦ
ਦੋ ਰੰਗ ਸਚੇ ਲਗਦੇ ਹੁਣ ਤੇ
ਮਜੀਠਾ ਤੇ ਇਕ ਕਫ਼ਨ ਸੁਫੈਦ