ਸੋਚਨਾਂ

[BaBBu]

ਸੋਚਨਾਂ ਵਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੇਹੀ ਵਗ ਗਈ ਏ ।
ਇਕੋ ਜਿਹੀ ਹਰ ਪਾਸੇ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ ਏ ।
ਲੋਟੀਆਂ ਨੇ ਵਾਢੀਆਂ ਨੇ ਦੰਗੇ ਨੇ ਫਸਾਦ ਨੇ ।
ਭੈੜ ਦੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਦੇ ਸਬਕ ਹੋਏ ਯਾਦ ਨੇ ।
ਬੁਢਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨਾ,
ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਨੇਜਿਆਂ ਤੇ ਚਾੜ੍ਹਨਾ ।
ਭੋਲੇ ਭਾ ਜਾਂਦਿਆਂ ਦਾ,
ਛੁਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਢਿੱਡ ਪਾੜਨਾ ।
ਕੁੱਲੀਆਂ ਨੂੰ ਫੂਕ ਕੇ ਤੇ ਵਸਦੇ ਉਜਾੜਨਾ ।
ਮਜ੍ਹਬਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿਚ ਮਜ੍ਹਬਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜਨਾ ।
ਸੋਚਨਾਂ ਵਾਂ ਹਰ ਕੋਈ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਵਾਲਾ ਏ ।
ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹਰ ਪਾਸਿਓਂ ਮੁਕਾਲਾ ਏ ।
ਮੇਰੀ ਏ ਕਿ ਤੇਰੀ ਏ ਧੀ ਮੁੜ ਧੀ ਏ ।
ਧੀਆਂ ਵਿਚ ਦੱਸੋ ਖਾਂ ਨਿਖੇੜ ਭਲਾ ਕੀ ਏ ?
ਧੀਆਂ ਦੇ ਪਏ ਲੰਗ ਲਹਿਣ, ਕੇਹੀ ਝੁੱਲ ਪਈ ਏ ।
ਸੋਚਨਾਂ ਵਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੇਹੀ ਵਗ ਗਈ ਏ ।

ਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਦਰਦ ਨਾ ਵੱਡਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਏ ।
ਨੱਢੀਆਂ ਤੇ ਮਿਹਰ ਏ ਨਾ ਨੱਢੀਆਂ ਤੇ ਕਰਮ ਏ ।
ਤੀਵੀਆਂ ਦੀ ਸੱਤਰ ਨਾ ਮਾਵਾਂ ਦਾ ਈ ਭਰਮ ਏ ।
ਵੱਖਰਾ ਈ ਕੱਢ ਲਿਆ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਧਰਮ ਏ ।
ਇਕੋ ਜਹੀ ਸੱਭਨਾ ਨੇ ਘੋਲ ਪੀ ਲਈ ਏ ।
ਸੋਚਨਾਂ ਵਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਕੇਹੀ ਵਗ ਗਈ ਏ ।