BaBBu
Prime VIP
ਇਹ ਗੀਤ ਰੁਮਾਨੀਆਂ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਬੁਖ਼ਾਰਿਸਟ
ਵਿਖੇ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਯੁਵਕਾਂ ਤੇ ਯੁਵਤੀਆਂ ਦੀ ਚੌਥੀ
ਮਿਲਣੀ ਤੋਂ ਪਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਦੇਸਾਂ ਦੇਸਾਂ ਦੇ ਯੁਵਕ ਅਸੀਂ,
ਇਕ ਖ਼ਾਬ ਨਵਾਂ ਪਏ ਤਕਦੇ ਹਾਂ,
ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਇਤਹਾਸ ਅੰਦਰ
ਪਏ ਵਰਕਾ ਨਵਾਂ ਪਰੱਤਦੇ ਹਾਂ ।
ਸਾਡੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਚਮਕ ਨਵੀਂ,
ਸਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਧਮਕ ਨਵੀਂ,
ਸਾਡੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਹੁਲਾਰ ਨਵਾਂ,
ਅਸੀਂ ਨਾਚ ਨਵਾਂ ਇਕ ਨਚਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਟਪ ਕੇ ਆਏ ਕੁਹਾਲਾਂ ਨੂੰ,
ਤੇ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਅਯਾਲਾਂ ਨੂੰ,
ਅਸੀਂ ਗਾਹ ਕੇ ਆਏ ਥਲ ਡੂੰਗਰ,
ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਵਾਂਗ ਲਪਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਵਖਰੇ ਰੰਗ ਸਾਡੇ
ਪਰ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੱਥ ਸਾਡੇ,
ਅਸੀਂ ਕੂੜ ਕਲਹ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਾਂ
ਅਤੇ ਮਿੱਤਰ ਅਮਨ ਤੇ ਸੱਚ ਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਅਸਮਾਨਾਂ ਤੇ
ਅਜ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਬੱਦਲ ਗਾੜ੍ਹੇ ਨੇ,
ਚੀਰਨ ਲਈ ਦਲ ਹਨੇਰੇ ਦੇ
ਅਸੀਂ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਚਮਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਥੇਹ ਹੇਠਾਂ
ਜੇ ਅਮਨ ਚਿੰਗਾਰੀ ਦੱਬ ਗਈ,
ਮੁੜ ਸੁੱਤੀ ਚਿਣਗ ਮਘਾਣ ਲਈ
ਅਸੀਂ ਸ਼ੋਅਲੇ ਵਾਂਗ ਭੜਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਗਲ ਖ਼ਿਜ਼ਾਂ ਦੇ ਠੱਕੇ ਨੇ
ਮਾਨੁਖਤਾ ਨੂੰ ਪਥਰਾ ਦਿੱਤਾ,
ਪਥਰਾਏ ਏਸ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ,
ਅਸੀਂ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਂਗ ਧੜਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਨਵੀਂ,
ਉਚਿਆਂ ਮਥਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਨਵੀਂ,
ਸਾਡੀ ਨਾੜਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਖੂਨ ਨਵਾਂ,
ਅਸੀਂ ਹੋੜਿਆਂ ਕਦੋਂ ਹਟਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਸਜਰੇ ਪਾਟੇ ਕੜ ਵਾਂਗੂੰ,
ਵਗੀਏ ਤੂਫ਼ਾਨੀ ਹੜ੍ਹ ਵਾਂਗੂੰ,
ਕਖ ਕੰਡੇ ਰੋਕਣ ਰਾਹ ਸਾਡਾ
ਅਸੀਂ ਕੰਢਿਆਂ ਨਾਲ ਪਟਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਯੁਵਕ ਹਾਂ ਇਕ ਖ਼ਿਆਲ ਨਵਾਂ,
ਤੇ ਕੌਣ ਖ਼ਿਆਲ ਨੂੰ ਜਕੜ ਸਕੇ ?
ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਬਝ ਸਕੀਏ,
ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਾਂਗ ਮਹਿਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਸਭਿਤਾ ਨਵੀਂ ਉਸਾਰਾਂਗੇ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਰੂਪ ਨਿਖਾਰਾਂਗੇ ।
ਵਣਜਾਰੇ ਅਸੀਂ ਬਹਾਰਾਂ ਦੇ,
ਤੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ਜਗ ਦੇ ਹਾਂ ।
ਵਿਖੇ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਦੇ ਯੁਵਕਾਂ ਤੇ ਯੁਵਤੀਆਂ ਦੀ ਚੌਥੀ
ਮਿਲਣੀ ਤੋਂ ਪਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ।
ਦੇਸਾਂ ਦੇਸਾਂ ਦੇ ਯੁਵਕ ਅਸੀਂ,
ਇਕ ਖ਼ਾਬ ਨਵਾਂ ਪਏ ਤਕਦੇ ਹਾਂ,
ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਇਤਹਾਸ ਅੰਦਰ
ਪਏ ਵਰਕਾ ਨਵਾਂ ਪਰੱਤਦੇ ਹਾਂ ।
ਸਾਡੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਚਮਕ ਨਵੀਂ,
ਸਾਡੇ ਪੈਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਧਮਕ ਨਵੀਂ,
ਸਾਡੀ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਹੁਲਾਰ ਨਵਾਂ,
ਅਸੀਂ ਨਾਚ ਨਵਾਂ ਇਕ ਨਚਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਟਪ ਕੇ ਆਏ ਕੁਹਾਲਾਂ ਨੂੰ,
ਤੇ ਸਾਗਰ ਦੀਆਂ ਅਯਾਲਾਂ ਨੂੰ,
ਅਸੀਂ ਗਾਹ ਕੇ ਆਏ ਥਲ ਡੂੰਗਰ,
ਤੂਫ਼ਾਨਾਂ ਵਾਂਗ ਲਪਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਵਖਰੇ ਰੰਗ ਸਾਡੇ
ਪਰ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਹੱਥ ਸਾਡੇ,
ਅਸੀਂ ਕੂੜ ਕਲਹ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹਾਂ
ਅਤੇ ਮਿੱਤਰ ਅਮਨ ਤੇ ਸੱਚ ਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਅਸਮਾਨਾਂ ਤੇ
ਅਜ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਬੱਦਲ ਗਾੜ੍ਹੇ ਨੇ,
ਚੀਰਨ ਲਈ ਦਲ ਹਨੇਰੇ ਦੇ
ਅਸੀਂ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਚਮਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਹੋਇਆ ਜ਼ੁਲਮ ਦੇ ਥੇਹ ਹੇਠਾਂ
ਜੇ ਅਮਨ ਚਿੰਗਾਰੀ ਦੱਬ ਗਈ,
ਮੁੜ ਸੁੱਤੀ ਚਿਣਗ ਮਘਾਣ ਲਈ
ਅਸੀਂ ਸ਼ੋਅਲੇ ਵਾਂਗ ਭੜਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਕੀ ਗਲ ਖ਼ਿਜ਼ਾਂ ਦੇ ਠੱਕੇ ਨੇ
ਮਾਨੁਖਤਾ ਨੂੰ ਪਥਰਾ ਦਿੱਤਾ,
ਪਥਰਾਏ ਏਸ ਜਹਾਨ ਅੰਦਰ,
ਅਸੀਂ ਦਿਲ ਦੇ ਵਾਂਗ ਧੜਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਹੋਠਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਨਵੀਂ,
ਉਚਿਆਂ ਮਥਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਨਵੀਂ,
ਸਾਡੀ ਨਾੜਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਖੂਨ ਨਵਾਂ,
ਅਸੀਂ ਹੋੜਿਆਂ ਕਦੋਂ ਹਟਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਸਜਰੇ ਪਾਟੇ ਕੜ ਵਾਂਗੂੰ,
ਵਗੀਏ ਤੂਫ਼ਾਨੀ ਹੜ੍ਹ ਵਾਂਗੂੰ,
ਕਖ ਕੰਡੇ ਰੋਕਣ ਰਾਹ ਸਾਡਾ
ਅਸੀਂ ਕੰਢਿਆਂ ਨਾਲ ਪਟਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਯੁਵਕ ਹਾਂ ਇਕ ਖ਼ਿਆਲ ਨਵਾਂ,
ਤੇ ਕੌਣ ਖ਼ਿਆਲ ਨੂੰ ਜਕੜ ਸਕੇ ?
ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਵਿਚ ਨਾ ਬਝ ਸਕੀਏ,
ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ਬੂ ਵਾਂਗ ਮਹਿਕਦੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਸਭਿਤਾ ਨਵੀਂ ਉਸਾਰਾਂਗੇ,
ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਰੂਪ ਨਿਖਾਰਾਂਗੇ ।
ਵਣਜਾਰੇ ਅਸੀਂ ਬਹਾਰਾਂ ਦੇ,
ਤੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰੇ ਜਗ ਦੇ ਹਾਂ ।
