ਕੁੱਝ ਗੂੰਗੇ ਤੇ ਕੁੱਝ ਬੋਲ਼ੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ

ਕੁੱਝ ਗੂੰਗੇ ਤੇ ਕੁੱਝ ਬੋਲ਼ੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ।
ਕੱਖਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਨੇ ਹੌਲ਼ੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ।

ਕੋਹਾਂ ਦੇ ਦਾਈਏ ਬੰਨ੍ਹਣ ਨਾ ਚੱਲਣ ਦੋ ਕਦਮ ;
ਤੂੰ ਹੀ ਵੇਖ ਕਿੰਨੇ ਪੋਲੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ।

ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸੁਕਰਾਤ ਨੂੰ ਫੇਰ ਇਹ ਮਾਤਮ ਕਰਨ ;
ਬਣਦੇ ਨੇ ਕਿੰਨੇਂ ਭੋਲ਼ੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ।

ਅਮਨਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ ਸੂਰਮੇਂ ਜਦ ਭਖ ਪਏ ਮੈਦਾਨ ;
ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਵਾਅ ਵਰੋਲੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ।

ਇਹ ਦਾਅਵਤਾਂ ਦੇ ਸਾਥੀ ਜਾਂ ਮੱਥੇ ਵਹੇ ਪਸੀਨਾ ;
ਲੱਗਦੇ ਨਾ ਫਿਰ ਇਹ ਕੋਲ਼ੇ ਤੇਰੇ ਗਿਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ।