BaBBu
Prime VIP
ਡੁਬ ਗਿਆ ਜਾ ਕੇ ਜੰਗਲ 'ਚ ਸੂਰਜ ਜਦੋਂ,
ਰੰਗ ਉਡ ਜਾਣਗੇ ਮੂੰਹ ਉਤਰ ਜਾਣਗੇ।
ਜੋ ਹਨ੍ਹੇਰੇ 'ਚ ਤੁਰਨੇ ਦੇ ਆਦੀ ਨਹੀਂ,
ਸੁਣ ਕੇ ਅਪਣੀ ਹੀ ਪੈਛੜ ਉਹ ਡਰ ਜਾਣਗੇ।
ਗ਼ਮ ਦੇ ਦਰਿਆ ਚੜ੍ਹੇ ਜੋ ਉਤਰ ਜਾਣਗੇ,
ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਾਰੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਭਰ ਜਾਣਗੇ।
ਦਿਲ ਦੇ ਸਹਿਰਾ 'ਚੋਂ ਇਹ ਦਰਦ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ,
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਗੁਜ਼ਰਦੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣਗੇ।
ਸੋਨ ਚਿੜੀਆਂ ਸੁਰੰਗੇ ਪਰਾਂ ਵਾਲੀਆਂ,
ਆ ਗਈ ਰੁਤ ਪਹਾੜਾਂ ਤੋਂ ਪਰਤਣਗੀਆਂ,
ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਜੋ ਕਮਰੇ ਨੇ ਖ਼ਾਲੀ ਪਏ,
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਰੇ ਇਹ ਭਰ ਜਾਣਗੇ।
ਸਰਦ ਮੌਸਮ ਗੁਲਾਬੀ ਗੁਲਾਬੀ ਸਮਾਂ,
ਆਉ ਕੁਝ ਪਲ ਤਾਂ ਧੁੱਪਾਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਾਣੀਏਂ,
ਪੁਸਤਕਾਂ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਵਰਕਿਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣਗੇ।
ਜਿੰਦਗੀ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਉਲਝਾਈ ਜਾ,
ਮੈਂ ਸੁਆਰਾਂਗਾ ਫਿਰ ਵੀ ਲਿਟਾਂ ਤੇਰੀਆਂ,
ਯਾਦ ਰਖ ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ, ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ,
ਵਾਲ ਤੇਰੇ ਮਿਰੇ ਰਾਹ ਸੰਵਰ ਜਾਣਗੇ।
ਸ਼ਾਮ ਉਤਰੀ ਸਲੇਟੀ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਪਿਐ,
ਕੁਝ ਚਿਰਾਂ ਨੁੰ ਜਾਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਪੰਛੀ ਮੁੜੇ,
ਦਿਲ ਦੇ ਸੁਨਸਾਨ ਉਜੜੇ ਜਜ਼ੀਰੇ ਨੂੰ ਫਿਰ,
ਰਾਤ ਦੀ ਰਾਤ ਆਬਾਦ ਕਰ ਜਾਣਗੇ ।
ਰਖ ਕੇ ਹਥ ਲਾਟ 'ਤੇ ਖਾ ਕੇ ਸੌਂਹ ਅੱਗ ਦੀ,
ਸਾਥ ਜੀਆਂ ਮਰਾਂਗੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ,
ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਮੁਖ਼ਾਲਿਫ ਹਵਾ ਜਾਂ ਵਗੀ,
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਵਾਂਗ ਠਰ ਜਾਣਗੇ।
ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ ਅਜਬ ਖੇਡ ਸ਼ਤਰੰਜ ਦੀ,
ਕਿਉਂ ਨਾ ਹਰ ਚਾਲ 'ਤੇ ਮਾਤ ਖਾਂਦੇ ਅਸੀਂ
ਸੀ ਭਰੋਸਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੁਹਰਿਆਂ 'ਤੇ ਬੜਾ,
ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਚਾਲ ਕਰ ਜਾਣਗੇ।
ਤੂੰ ਜੇ 'ਜਗਤਾਰ' ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਆ ਗਇਓਂ,
ਹਾਦਸੇ ਕੋਈ ਕੂੰਜਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ,
ਹਾਦਸੇ ਤਾਂ ਤਿਰੇ ਨਾਲ ਸਾਏ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਥਾਂ-ਬ-ਥਾਂ ਹਰ ਗਰਾਂ, ਹਰ ਨਗਰ ਜਾਣਗੇ।
ਰੰਗ ਉਡ ਜਾਣਗੇ ਮੂੰਹ ਉਤਰ ਜਾਣਗੇ।
ਜੋ ਹਨ੍ਹੇਰੇ 'ਚ ਤੁਰਨੇ ਦੇ ਆਦੀ ਨਹੀਂ,
ਸੁਣ ਕੇ ਅਪਣੀ ਹੀ ਪੈਛੜ ਉਹ ਡਰ ਜਾਣਗੇ।
ਗ਼ਮ ਦੇ ਦਰਿਆ ਚੜ੍ਹੇ ਜੋ ਉਤਰ ਜਾਣਗੇ,
ਜ਼ਖ਼ਮ ਸਾਰੇ ਵਿਛੋੜੇ ਦੇ ਭਰ ਜਾਣਗੇ।
ਦਿਲ ਦੇ ਸਹਿਰਾ 'ਚੋਂ ਇਹ ਦਰਦ ਦੇ ਕਾਫ਼ਲੇ,
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਗੁਜ਼ਰਦੇ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣਗੇ।
ਸੋਨ ਚਿੜੀਆਂ ਸੁਰੰਗੇ ਪਰਾਂ ਵਾਲੀਆਂ,
ਆ ਗਈ ਰੁਤ ਪਹਾੜਾਂ ਤੋਂ ਪਰਤਣਗੀਆਂ,
ਹੋਸਟਲ ਦੇ ਜੋ ਕਮਰੇ ਨੇ ਖ਼ਾਲੀ ਪਏ,
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਸਾਰੇ ਇਹ ਭਰ ਜਾਣਗੇ।
ਸਰਦ ਮੌਸਮ ਗੁਲਾਬੀ ਗੁਲਾਬੀ ਸਮਾਂ,
ਆਉ ਕੁਝ ਪਲ ਤਾਂ ਧੁੱਪਾਂ ਦਾ ਨਿੱਘ ਮਾਣੀਏਂ,
ਪੁਸਤਕਾਂ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਪੜ੍ਹਦਿਆਂ ਹੀ ਨਹੀਂ,
ਵਰਕਿਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਿਨ ਗੁਜ਼ਰ ਜਾਣਗੇ।
ਜਿੰਦਗੀ ਭਾਵੇਂ ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਉਲਝਾਈ ਜਾ,
ਮੈਂ ਸੁਆਰਾਂਗਾ ਫਿਰ ਵੀ ਲਿਟਾਂ ਤੇਰੀਆਂ,
ਯਾਦ ਰਖ ਇਕ ਨਾ ਇਕ ਦਿਨ, ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ,
ਵਾਲ ਤੇਰੇ ਮਿਰੇ ਰਾਹ ਸੰਵਰ ਜਾਣਗੇ।
ਸ਼ਾਮ ਉਤਰੀ ਸਲੇਟੀ ਹਨ੍ਹੇਰਾ ਪਿਐ,
ਕੁਝ ਚਿਰਾਂ ਨੁੰ ਜਾਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਪੰਛੀ ਮੁੜੇ,
ਦਿਲ ਦੇ ਸੁਨਸਾਨ ਉਜੜੇ ਜਜ਼ੀਰੇ ਨੂੰ ਫਿਰ,
ਰਾਤ ਦੀ ਰਾਤ ਆਬਾਦ ਕਰ ਜਾਣਗੇ ।
ਰਖ ਕੇ ਹਥ ਲਾਟ 'ਤੇ ਖਾ ਕੇ ਸੌਂਹ ਅੱਗ ਦੀ,
ਸਾਥ ਜੀਆਂ ਮਰਾਂਗੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ,
ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਮੁਖ਼ਾਲਿਫ ਹਵਾ ਜਾਂ ਵਗੀ,
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਵਾਂਗ ਠਰ ਜਾਣਗੇ।
ਜਿੰਦਗੀ ਹੈ ਅਜਬ ਖੇਡ ਸ਼ਤਰੰਜ ਦੀ,
ਕਿਉਂ ਨਾ ਹਰ ਚਾਲ 'ਤੇ ਮਾਤ ਖਾਂਦੇ ਅਸੀਂ
ਸੀ ਭਰੋਸਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮੁਹਰਿਆਂ 'ਤੇ ਬੜਾ,
ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਚਾਲ ਕਰ ਜਾਣਗੇ।
ਤੂੰ ਜੇ 'ਜਗਤਾਰ' ਹੁਸ਼ਿਆਰਪੁਰ ਆ ਗਇਓਂ,
ਹਾਦਸੇ ਕੋਈ ਕੂੰਜਾਂ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਹੀਂ,
ਹਾਦਸੇ ਤਾਂ ਤਿਰੇ ਨਾਲ ਸਾਏ ਤਰ੍ਹਾਂ,
ਥਾਂ-ਬ-ਥਾਂ ਹਰ ਗਰਾਂ, ਹਰ ਨਗਰ ਜਾਣਗੇ।
