ਤੇਰੇ ਮੁਰਦਾ ਵਾਦਿਆਂ ਦੀ ਕਬਰ ਤੇ
ਬਾਲ ਦੀਵੇ ਹੰਝੂ ਦੇ ਮੈਂ ਕੀ ਖੱਟਿਆ
ਹਰ ਪਾਸੇ ਕਿਉਂ ਤੇਰੇ ਹੀ ਸਿਰਨਾਵੇਂ
ਤੂੰ ਹੀ ਆਣ ਦੱਸ ਤੇਰਾ ਨਾ ਰੱਟਿਆ
ਇਸ਼ਕ ਜ਼ਮੀਨ ਨਾ ਸੁਪਨੇ ਹੋਣ ਹਰੇ
ਅਸਾਂ ਪੀੜ੍ਹਾਂ ਦਾ ਏਵੇਂ ਰੇਤ ਫੱਕਿਆ
ਚੰਨ੍ਹ ਤਾਰੇ ਨੇ ਹੁਣ ਕਰਨ ਟਿੱਚਰਾਂ
ਕਮਲੇ ਗਲ ਥਾਂਈ ਇਸ਼ਕ ਡੱਕਿਆ...........................ਦਿਲਪ੍ਰੀਤ