Und3rgr0und J4tt1
Prime VIP
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਉਹ ਮਾਵਾਂ ਵੀ ਧੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਹਨਾ ਜੰਮੇ ਪੀਰ ਤੇ ਫਕੀਰ।
ਮਾਵਾਂ ਉਹ ਵੀ ਧੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਹਨਾ ਜੰਮੇ ਨਲੂਏ ਜਿਹੇ ਵੀਰ।
ਕਰ ਧਿਆਨ ਮਾਤਾ ਭਾਨੀ ਜੀ ਵੱਲ, ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਧੀ ।
ਉਹ ਮਹਿਲ ਬਣੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ, ਉਹ ਹੀ ਜਨਨੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਸੀ ।
ਇਕ ਧੀ ਤੇਰੀ, ਝਾਂਸੀ ਦੀ ਰਾਣੀ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਲੜੀ ਸੀ।
ਧੀ ਤੇਰੀ ਭਾਗੋ, ਖਿਦਰਾਣੇ ਵਾਲੀ ਢਾਬ ਤੇ, ਨਾਲ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਲੜੀ ਸੀ।
ਮੇਰੇ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅੱਜ ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਂਨੂੰ ਮਾਰੇਂ, ਦਸ ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਸੂਰ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ, ਦਰਜ਼ਾ ਦਿੱਤਾ ਨਾਰੀ ਨੂੰ, ਇਕ ਪੁਰਸ਼ ਸਮਾਨ।
ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟ੍ਰਪਤੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪਾਟਿਲ,ਇਕ ਔਰਤ ਮਹਾਨ।
ਪੁਤਰ ਨਿਸ਼ਾਨ, ਔਰਤ ਈਮਾਨ, ਦੌਲਤ ਗੁਜਰਾਨ, ਕਹਿਣ ਗ੍ਰੰਥ ਮਹਾਨ।
ਜੋ ਪੂਜੇ ਲਛੱਮੀ,ਉਹੋ ਮਾਲਾ-ਮਾਲ, ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕੁੱਲ ਜਹਾਨ ।
ਐ ਦੁੱਨੀਆ ਵਾਲਿਓ, ਜਦੋਂ ਸਮਝੋਗੇ ਲੜਕਾ ਲ਼ੜਕੀ ਇਕ ਸਮਾਨ।
ਤਾਂ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ਦੁਨੱੀਆ ‘ਚ, ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਮਹਾਨ।
ਅੱਜ ਧੀ ਨੂੰ ਗਰਭ ਚ ਮਾਰਨ ਲਈ, ਕਿਉਂ ਹੋਈ ਇਕ ਮਾਂ ਮਜਬੂਰ ।
ਚੌਧਰੀ ਸਮਾਜ ਦੇਉ, ਜੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਭੱਲਾ ਚਾਹੋ, ਗੱਲ ਵੀਚਾਰੋ ਜਰੂਰ ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਅਕੱਲਾਂ ਬਾਝੋ ਖੂੱਹ ਖਾਲੀ, ਅਖਾਣ ਕਹਿਣ ਇਹ ਸਿਆਣੇ।
ਸੱਚ ਹੈ ਅਖਾਣ,ਜਿਹਦੇ ਘਰ ਦਾਣੇ,ਉਹ ਕਮਲੇ ਵੀ ਸਿਆਣੇ।
ਅੱਜ ਰਾਹ ਤੋਂ ਕੁਰਾਹੇ ਪਏ ਨੇ, ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਮੇਰੇ ।
ਜੰਮਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਪ੍ਰਾਣ ਤਿਆਗ ਦੇਂਦੇ ਮੇਰੇ ।
ਤੇਰੀ ਧੀ ਲਾਡੋ, ਨਹੀਂ ਪੁਤਰਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ, ਜੇ ਉਹ ਵੀ ਲਿੱਖੇ ਪੜ੍ਹੇ।
ਸੋਚ ਦਾਜ਼ ਦੇਣ ਲੈਣ ਦੀ ਜੇ ਤਿਆਗੋ, ਕਿਉਂ ਲਾਡੋ ਰਾਣੀ ਸੜੇ।
ਮਾਂ ਪਿਓ ਵੀ ਨੇ ਇਸੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਅੰਗ, ਸਮਾਜ ਦਸੇ ਇਹ ਜਰੂਰ।
ਅੱਜ ਮਾਂ, ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸੋ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਅੱਜ ਕਰ ਲਵੋ ਪ੍ਰਣ ਤੇ ਤਿਆਗੋ, ਭਰੂਣ ਵਾਲਾ ਪਾਪ।
ਧੀਆਂ ਜਾਣੋ ਪੁਤਂਰਾਂ ਸਮਾਨ, ਨਾ ਲਵੋ ਧੀ ਦਾ ਸਰਾਪ।
ਮੋਕਾ ਦੇਵੋ ਵਧੱਣ ਦਾ ਹਰੇਕ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਧੀ ਨੂੰ ।
ਰੱਖੋ ਸੁਥਰਾ ਸਮਾਜ, ਸੁੱਖੀ ਰਖੋ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਧੀ ਨੂੰ ।
ਛੱਡੋ ਝੂਠੀ ਵਡਿਆਈ, ਨਾ ਭਰਮਾਓ ਐਵੇਂ ਜੀਅ ਨੂੰ ।
“ਰਾਹੀ: ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਜੇ ਰਾਹ ਪੈਣਾ, ਮੁੱਖ ਰਖੋ ਧੀ ਨੂੰ।
ਮਾਂ ਠੰਡੀ ਛਾਂ ਵਾਲਾ ਰੁੱਖ, ਜੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓ ਬਚਾਣਾ, ਧੀ ਪਾਲੋ ਜਰੂਰ।
ਨਾ ਗਰਭ ਵਿਚ ਮਰੇ, ਨਾ ਬਲੀ ਦਾਜ ਦੀ ਚੜੇ, ਹੋਕੇ ਧੀ ਮਜਬੂਰ।
ਮਨੁਖੱਤਾ ਦੇ ਭੱਲੇ ਲਈ, ਹਰ ਭੈਣ ਵੀਰ, ਉਧੱਮ ਕਰੇ ਇਹ ਜਰੂਰ।
ਵੱਧੇ ਫੁੱਲੇ ਵਿਰਸਾ, ਭਾਈ-ਚਾਰੇ ਵਾਲਾ, ਮਹਿੱਕ ਆਵੇਗੀ ਜਰੂਰ।
ਜੇ ਮਿਂਠੀ ਛਾਂ ਮਾਨਣੀਏ ਮਾਂ ਦੀ, ਧੀ ਰੁੱਖ ਲਾਵੋ ਜਰੂਰ।
ਸੁਚੇਤ ਹੋਣਾ ਪੈਣਾ ਏ ਜਰੂਰ, ਰੁੱਖ ਲਾਉਣੇ ਪੈਣੇ ਨੇ ਜਰੂਰ।
ਅੱਜ ਮਾਂ, ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸੋ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਉਹ ਮਾਵਾਂ ਵੀ ਧੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਹਨਾ ਜੰਮੇ ਪੀਰ ਤੇ ਫਕੀਰ।
ਮਾਵਾਂ ਉਹ ਵੀ ਧੀਆਂ ਸਨ, ਜਿਹਨਾ ਜੰਮੇ ਨਲੂਏ ਜਿਹੇ ਵੀਰ।
ਕਰ ਧਿਆਨ ਮਾਤਾ ਭਾਨੀ ਜੀ ਵੱਲ, ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਧੀ ।
ਉਹ ਮਹਿਲ ਬਣੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ, ਉਹ ਹੀ ਜਨਨੀ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਸੀ ।
ਇਕ ਧੀ ਤੇਰੀ, ਝਾਂਸੀ ਦੀ ਰਾਣੀ, ਦੇਸ਼ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ ਲਈ ਲੜੀ ਸੀ।
ਧੀ ਤੇਰੀ ਭਾਗੋ, ਖਿਦਰਾਣੇ ਵਾਲੀ ਢਾਬ ਤੇ, ਨਾਲ ਵੈਰੀਆਂ ਦੇ ਲੜੀ ਸੀ।
ਮੇਰੇ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਅੱਜ ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਂਨੂੰ ਮਾਰੇਂ, ਦਸ ਮੇਰਾ ਕੀ ਕਸੂਰ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਜੀ ਨੇ, ਦਰਜ਼ਾ ਦਿੱਤਾ ਨਾਰੀ ਨੂੰ, ਇਕ ਪੁਰਸ਼ ਸਮਾਨ।
ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਰਾਸ਼ਟ੍ਰਪਤੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਪਾਟਿਲ,ਇਕ ਔਰਤ ਮਹਾਨ।
ਪੁਤਰ ਨਿਸ਼ਾਨ, ਔਰਤ ਈਮਾਨ, ਦੌਲਤ ਗੁਜਰਾਨ, ਕਹਿਣ ਗ੍ਰੰਥ ਮਹਾਨ।
ਜੋ ਪੂਜੇ ਲਛੱਮੀ,ਉਹੋ ਮਾਲਾ-ਮਾਲ, ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕੁੱਲ ਜਹਾਨ ।
ਐ ਦੁੱਨੀਆ ਵਾਲਿਓ, ਜਦੋਂ ਸਮਝੋਗੇ ਲੜਕਾ ਲ਼ੜਕੀ ਇਕ ਸਮਾਨ।
ਤਾਂ ਹੀ ਹੋਵੇਗਾ ਦੁਨੱੀਆ ‘ਚ, ਸਾਡਾ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੇਸ਼ ਮਹਾਨ।
ਅੱਜ ਧੀ ਨੂੰ ਗਰਭ ਚ ਮਾਰਨ ਲਈ, ਕਿਉਂ ਹੋਈ ਇਕ ਮਾਂ ਮਜਬੂਰ ।
ਚੌਧਰੀ ਸਮਾਜ ਦੇਉ, ਜੇ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਭੱਲਾ ਚਾਹੋ, ਗੱਲ ਵੀਚਾਰੋ ਜਰੂਰ ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਅਕੱਲਾਂ ਬਾਝੋ ਖੂੱਹ ਖਾਲੀ, ਅਖਾਣ ਕਹਿਣ ਇਹ ਸਿਆਣੇ।
ਸੱਚ ਹੈ ਅਖਾਣ,ਜਿਹਦੇ ਘਰ ਦਾਣੇ,ਉਹ ਕਮਲੇ ਵੀ ਸਿਆਣੇ।
ਅੱਜ ਰਾਹ ਤੋਂ ਕੁਰਾਹੇ ਪਏ ਨੇ, ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਮੇਰੇ ।
ਜੰਮਣ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਪ੍ਰਾਣ ਤਿਆਗ ਦੇਂਦੇ ਮੇਰੇ ।
ਤੇਰੀ ਧੀ ਲਾਡੋ, ਨਹੀਂ ਪੁਤਰਾਂ ਤੋਂ ਘੱਟ, ਜੇ ਉਹ ਵੀ ਲਿੱਖੇ ਪੜ੍ਹੇ।
ਸੋਚ ਦਾਜ਼ ਦੇਣ ਲੈਣ ਦੀ ਜੇ ਤਿਆਗੋ, ਕਿਉਂ ਲਾਡੋ ਰਾਣੀ ਸੜੇ।
ਮਾਂ ਪਿਓ ਵੀ ਨੇ ਇਸੇ ਸਮਾਜ ਦਾ ਅੰਗ, ਸਮਾਜ ਦਸੇ ਇਹ ਜਰੂਰ।
ਅੱਜ ਮਾਂ, ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸੋ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਅੱਜ ਕਰ ਲਵੋ ਪ੍ਰਣ ਤੇ ਤਿਆਗੋ, ਭਰੂਣ ਵਾਲਾ ਪਾਪ।
ਧੀਆਂ ਜਾਣੋ ਪੁਤਂਰਾਂ ਸਮਾਨ, ਨਾ ਲਵੋ ਧੀ ਦਾ ਸਰਾਪ।
ਮੋਕਾ ਦੇਵੋ ਵਧੱਣ ਦਾ ਹਰੇਕ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਧੀ ਨੂੰ ।
ਰੱਖੋ ਸੁਥਰਾ ਸਮਾਜ, ਸੁੱਖੀ ਰਖੋ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਧੀ ਨੂੰ ।
ਛੱਡੋ ਝੂਠੀ ਵਡਿਆਈ, ਨਾ ਭਰਮਾਓ ਐਵੇਂ ਜੀਅ ਨੂੰ ।
“ਰਾਹੀ: ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਜੇ ਰਾਹ ਪੈਣਾ, ਮੁੱਖ ਰਖੋ ਧੀ ਨੂੰ।
ਮਾਂ ਠੰਡੀ ਛਾਂ ਵਾਲਾ ਰੁੱਖ, ਜੇ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓ ਬਚਾਣਾ, ਧੀ ਪਾਲੋ ਜਰੂਰ।
ਨਾ ਗਰਭ ਵਿਚ ਮਰੇ, ਨਾ ਬਲੀ ਦਾਜ ਦੀ ਚੜੇ, ਹੋਕੇ ਧੀ ਮਜਬੂਰ।
ਮਨੁਖੱਤਾ ਦੇ ਭੱਲੇ ਲਈ, ਹਰ ਭੈਣ ਵੀਰ, ਉਧੱਮ ਕਰੇ ਇਹ ਜਰੂਰ।
ਵੱਧੇ ਫੁੱਲੇ ਵਿਰਸਾ, ਭਾਈ-ਚਾਰੇ ਵਾਲਾ, ਮਹਿੱਕ ਆਵੇਗੀ ਜਰੂਰ।
ਜੇ ਮਿਂਠੀ ਛਾਂ ਮਾਨਣੀਏ ਮਾਂ ਦੀ, ਧੀ ਰੁੱਖ ਲਾਵੋ ਜਰੂਰ।
ਸੁਚੇਤ ਹੋਣਾ ਪੈਣਾ ਏ ਜਰੂਰ, ਰੁੱਖ ਲਾਉਣੇ ਪੈਣੇ ਨੇ ਜਰੂਰ।
ਅੱਜ ਮਾਂ, ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸੋ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
ਤੈਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਪੁਛਾਂ ਮਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਦਸ ਨੀ ਜਰੂਰ।
ਹੋਈ ਮਾਂ ਧੀ ਤੋਂ ਨਰਾਜ, ਦਸ ਕੀ ਧੀ ਦਾ ਕਸੂਰ।
