ਆਓ ਨਿਤਰੋ ਹਿੰਦ ਦੇ ਜਵਾਂ ਮਰਦੋ, ਸ਼ਾਂਤਮਈ ਤੋਂ ਹੁਣ ਕ&#

ਸਾਈਂ ਕੈਹਰ ਕੀ ਵਰਤਿਆ ਵਤਨ ਉਤੇ, ਝੁੱਘਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨਾ ਆਬਾਦ ਦਿਸੇ ।
ਮਜ਼ਹਬੀ ਝਗੜਿਆਂ ਵਿਚ ਮਸ਼ਗੂਲ ਵਤਨੀ, ਕਿਸੇ ਦੇਸ਼ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾ ਯਾਦ ਦਿਸੇ ।
ਕਈ ਵਿਚ ਬੰਗਾਲ ਜੰਜਾਲ ਫੰਦੇ, ਕਿਤੇ ਪਈ ਪੰਜਾਬ ਬਰਬਾਦ ਦਿਸੇ ।
ਮੋਏ ਬੰਬੇ, ਬੇਹਾਰ, ਆਸਾਮ ਵਾਲੇ, ਸੋਈ ਯੂ. ਪੀ. ਦੀ ਨਾ ਮਿਆਦ ਦਿਸੇ ।

ਸਾਰੀ ਕੌਮ ਦਿਸੇ ਯਾਰੋ ਮੁਰਦਿਆਂ ਦੀ, ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਰੂਹ ਹੈਨਾ ।
ਖ਼ੂਨ ਨਾਇਤਫਾਕੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ, ਕਿਸੇ ਵਿਚ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਬੂ ਹੈਨਾ ।
ਕਦਰ ਮੂਲ ਨਾ ਹਿੰਦ ਦੀ ਹਿੰਦੂਆਂ ਨੂੰ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਅੰਦਰ ਅੱਲਾ ਹੂ ਹੈਨਾ ।
ਝੂਠੇ ਮਜ਼ਹਬਾਂ ਤੋਂ ਮਰਨ ਦਿਨ ਰਾਤ ਲੜ ਲੜ, ਸੱਚੇ ਦੀਨ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੂਹ ਹੈਨਾ ।

ਆਪਸ ਵਿਚ ਜੋ ਵੈਰ ਦਾ ਸਬਕ ਦੇਵੇ, ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਵਤਨੀਓਂ ਮਜ਼ਹਬ ਹੈ ਇਹ ।
ਏਸ ਅਗੇ ਨਿਵਾਵਣਾ ਸੀਸ ਅਪਣਾ, ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਅੰਧੇਰ ਤੇ ਗਜ਼ਬ ਹੈ ਇਹ ।
ਮਾਰੇ ਏਸ ਦੇ ਅਜ ਗ਼ੁਲਾਮ ਹੋਏ, ਮਿਲੀ ਵੈਹਮਾਂ ਦੀ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਤਲਬ ਹੈ ਇਹ ।
ਕੁਲੀ ਕੁਲੀ ਪੁਕਾਰਦਾ ਜਗ ਸਾਰਾ, ਆਵੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਅਜੇ ਵੀ ਅਜਬ ਹੈ ਇਹ ।

ਪੈਦਾ ਹੋਇ ਕੇ ਇਕ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਅੰਦਰ, ਭੈੜਾ ਕੰਮ ਫੜਿਆ ਧੜੇ ਬੰਦੀਆਂ ਦਾ ।
ਆਪਸ ਵਿਚ ਲੜੌਂਦੇ ਵਾਂਗ ਕੁਕੜਾਂ, ਡਾਢਾ ਦੁਖ ਡਿਠਾ ਦਿਲ ਤੰਗੀਆਂ ਦਾ ।
ਗਿਆ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਭੁੱਲ ਪਿਆਰ ਸਾਨੂੰ, ਰਿਹਾ ਨਹੀਂ ਖ਼ਿਆਲ ਬਲੰਦੀਆਂ ਦਾ ।
ਜ਼ਾਲਮ ਵਾਲ ਨਾ ਛੱਡਿਆ ਇਕ ਸਿਰ ਤੇ, ਝਗੜਾ ਛੇੜਿਆ ਅਸਾਂ ਨੇ ਕੰਘੀਆਂ ਦਾ ।

ਜੇਕਰ ਦਿਨ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇ ਦੇਖਣੇ ਨੇ, ਸਾਡੇ ਵਾਸਤੇ ਇਕ ਹੀ ਰਾਹ ਲੋਕੋ ।
ਖਾਤਰ ਕੌਮ ਤੇ ਵਤਨ ਦੀ ਇਕ ਹੋਵੋ, ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਰਹੋ ਹਮਰਾਹ ਲੋਕੋ ।
ਇਕ ਵਤਨ ਸਾਡਾ ਇਕ ਕੌਮ ਸਾਡੀ, ਇਕ ਕਿਸ਼ਤੀ ਤੇ ਇਕ ਮਲਾਹ ਲੋਕੋ ।
ਅਸੀਂ ਇਕ ਹਾਂ ਇਕ ਹੀ ਖ਼ੂਨ ਸਾਡਾ, ਹੋਣੀ ਕਬਰ ਤੇ ਇਕ ਸੁਵਾਹ ਲੋਕੋ ।

ਬਚ ਗਏ ਤੇ ਬਚਾਂਗੇ ਇਕ ਹੋ ਕੇ, ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਦਾ ਨਹੀਂ ਜੇ ਤਾਨ ਰੈਹਣਾ ।
ਡੇਢ ਇਟ ਦੀ ਰੈਹਣੀ ਮਸੀਤ ਨਹੀਂ, ਨਹੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੌਨੋ ਮਕਾਨ ਰੈਹਣਾ ।
ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਭੀ ਅਸਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰਨਾ ਨਾ, ਨਾਹੀਂ ਸਿਖ ਹਿੰਦੂ ਮੁਸਲਮਾਨ ਰੈਹਣਾ ।
ਰਹੀ ਕੌਮ ਤੇ ਰਹੇਗੀ ਹਿੰਦੀਆਂ ਦੀ, ਵਤਨ ਰਿਹਾ ਤੇ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਰੈਹਣਾ ।