ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀਓ ਵਿਖੜੇ ਪਏ ਫਿਰਦੇ

ਹਿੰਦੋਸਤਾਨੀਓ ਵਿਖੜੇ ਪਏ ਫਿਰਦੇ, ਝੁਗਾ ਅਸਾਂ ਵਾਲਾ ਪਿਆ ਪਟ ਹੋਵੇ ।
ਪਈ ਹਿੰਦ ਅੰਦਰ ਰਾਤ ਜ਼ੁਲਮ ਵਾਲੀ, ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਲਟ ਲਟ ਹੋਵੇ ।
ਚੋਰਾਂ ਡਾਕੂਆਂ ਕਾਤਲਾਂ ਜ਼ੋਰ ਪਾਇਆ, ਹਿੰਦੀ ਬਿਨਾ ਕਸੂਰ ਤੋਂ ਫਟ ਹੋਵੇ ।
ਭੁਲ ਗਈ ਸੁਤੰਤਰਤਾ ਹਿੰਦੀਆਂ ਨੂੰ, ਕੁਟ ਖਾਂਮਦੇ ਜਿਉਂ ਪਈ ਰਟ ਹੋਵੇ ।
ਵਿਚ ਫ਼ਰਕ ਇਨਸਾਨ ਹਵਾਨ ਕੀ ਏ, ਚੁਕੀ ਫਿਰੇ ਗੁਲਾਮੀ ਦੀ ਛਟ ਹੋਵੇ ।
ਜਿੰਦ ਜਾਨ ਨੂੰ ਤੁਰਤ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦਾ, ਜੇਕਰ ਵਜਦੀ ਜ਼ਰਾ ਕੁ ਸਟ ਹੋਵੇ ।
ਖੁਸੇ ਹਕ ਜਮਾਂਦਰੂ ਬਣੇ ਗੀਦੀ, ਜਿਧਰ ਜਾਂਮਦੇ ਹੋਂ ਪਈ ਫਟ ਹੋਵੇ ।
ਮਿਲੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਾਲ ਅਜ਼ਾਦੜੀ ਨਾ, ਰਕੜ ਵਿਚ ਜ਼ਮੀਨ ਜਿਉਂ ਜਟ ਹੋਵੇ ।
ਮਿਲੇ ਪੀਰ ਬਣਕੇ ਜੇ ਨਾ ਗੋਰਿਆਂ ਨੂੰ, ਨਹੀਂ ਜ਼ੁਲਮ ਫਰੰਗੀ ਦਾ ਘਟ ਹੋਵੇ ।
ਕਦੇ ਮੰਨਦੇ ਏਹ ਪਲੋਸਿਆਂ ਤੋਂ, ਜਿਚਰ ਨਾਲ ਸ਼ਮਸ਼ੇਰ ਨਾ ਕਟ ਹੋਵੇ ।
ਖ਼ੂਨ ਖਾਰ ਨੂੰ ਰਹਿਮ ਦੀ ਬਾਣ ਕਿਥੇ, ਪੀਂਦਾ ਖ਼ੂਨ ਜੇਹੜਾ ਗਟ ਗਟ ਹੋਵੇ ।
ਭੰਨੇ ਬਿਨਾ ਬਥਾੜ ਨਾ ਸੂਤ ਆਵੇ, ਜੇਹੜਾ ਵਿਚ ਹੰਕਾਰ ਦੇ ਢਟ ਹੋਵੇ ।
ਖੜਕੇ ਨਾਲ ਫਰੰਗੀਆਂ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਦੇ, ਗਲ ਏਸ ਹੀ ਤੋਂ ਖਟ ਖਟ ਹੋਵੇ ।
ਮਾਰੇ ਵੈਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਬਰ ਸ਼ੇਰ ਵਾਂਗੂੰ, ਬਾਜੀ ਪੌਣ ਵੇਲੇ ਜਿਵੇਂ ਨਟ ਹੋਵੇ ।
ਮਚਾ ਗ਼ਦਰ ਤੰਗ ਕਰੋ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੂੰ, ਜਿਧਰ ਜਾਣ ਪਟਕ ਪਟਕ ਹੋਵੇ ।
ਔਣ ਸੂਤ ਫਰੰਗੜੇ ਹਿੰਦ ਸੇਵਕ, ਜਦੋਂ ਚਾਰ ਚੁਫੇਰਿਓਂ ਲਟ ਲਟ ਹੋਵੇ ।