ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਰੌਸ਼ਨੀ ਜੋ ਦਿਸ ਰਹੀ

ਸ਼ੀਸ਼ਿਆਂ ਵਾਲੇ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਰੌਸ਼ਨੀ ਜੋ ਦਿਸ ਰਹੀ।
ਦਰਅਸਲ ਹੈ ਦੋਸਤੋ ਖ਼ੂਨੀ ਨਦੀ ਵਗਦੀ ਪਈ।

ਥ੍ਹੋਰ ਸਾਰੀ ਫੂਲਦਾਨਾਂ ਗ਼ਮਲਿਆਂ ਅੰਦਰ ਸਜੀ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਵਾੜਾਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਖੇਤਾਂ ਨੂੰ ਖੇਤੀ ਖਾ ਰਹੀ।

ਹੁਣ ਕਦੇ ਆ ਕੇ ਹਵਾ ਛੇੜੇ ਤਾਂ ਇਕਦਮ ਚੀਕਦੀ।
ਇਕ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੀ ਇਕ ਸੁਰੀਲੀ ਬੰਸਰੀ ।

ਯਾਦ ਮਹਿਕੀ, ਦਰਦ ਜਾਗੇ, ਅਲ਼ਵਿਦਾ ਹੰਝੂਆਂ ਕਹੀ।
ਰਾਤ ਇਕ ਸੁਨਸਾਨ ਥਾਂ 'ਤੇ ਰੁਕ ਕੇ ਜਾ ਗੱਡੀ ਤੁਰੀ।

ਕਬਰ ਦੇ ਗਿਰਦੇ ਹੈ ਲਾਇਆ ਕਿਸ ਨੇ ਇਹ ਕਾਲਾ ਗ਼ੁਲਾਬ,
ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੁੱਖਣਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰੀਝ ਸੀ।

ਜਦ ਵੀ ਗਹਿਰੇ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਲਾਈ ਹੈ ਕੁੰਡੀ ਕਦੇ,
ਮਾਲ ਖਾ ਕੇ, ਹੋਰ ਕਿਧਰੇ ਜਾ ਕੇ ਮਛਲੀ ਫਸ ਗਈ।

ਸ਼ਾਖ਼ ਕੋਈ ਰੀਝ ਮੇਰੀ ਦੀ ਭਲਾ ਕੀ ਮੌਲਰੇ,
ਬਰਫ਼ ਤੇਰੀ ਚੁੱਪ ਦੀ ਜਦ ਕਿ ਨਿਰੰਤਰ ਪੈ ਰਹੀ।