ਬੱਚਾ

ਤੀਰਥ ਤੀਰਥ ਖ਼ੈਰ ਮੰਗਾਵੇ,
ਗੁੱਗੇ ਤੇ ਮੜ੍ਹੀਆਂ ਪੁਜਵਾਵੇ,
ਸਿਵਿਆਂ ਉੱਤੇ ਮਾਸ ਰਿਨ੍ਹਾਵੇ,
ਅਣ-ਹੋਈਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਵਾਵੇ ।
ਬੱਚੇ ਜਹੀ ਨਾ ਵਸਤ ਪਿਆਰੀ,
ਜਿਸ ਦੀ ਭੁੱਖੀ ਦੁਨੀਆਂ ਸਾਰੀ ।1।

ਹੋਵਣ ਭਾਵੇਂ ਮਾਵਾਂ ਪਰੀਆਂ,
ਨਾਲ ਹੁਸਨ ਦੇ ਡਕ ਡਕ ਭਰੀਆਂ,
ਸ਼ਾਹਾਂ ਘਰੀਂ ਵਿਆਹੀਆਂ ਵਰੀਆਂ,
ਪਹਿਨਣ ਪੱਟ ਹੰਢਾਵਣ ਜ਼ਰੀਆਂ,
ਪੂਰਾ ਕਦੀ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਨਾ ਹੋਵੇ,
ਜੇ ਲਾਲਾਂ ਦਾ ਹਾਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ।2।

ਮੀਆਂ ਬੀਵੀ ਪਏ ਰੁਸੇਵਾਂ,
ਇਹ ਵਿਚ ਪੈ ਕੇ ਕਰੇ ਮਨੇਵਾਂ,
ਝਮ ਸੁੱਟੇ ਜਦ ਕੰਮ ਵਲੇਵਾਂ,
ਮਿੱਠੀ ਇਸ ਦੀ ਲਾਹੇ ਥਕੇਵਾਂ,
ਬੱਚੇ ਜਿਹਾ ਨਾ ਮੇਵਾ ਡਿੱਠਾ,
ਜਿਤਨਾ ਕੱਚਾ ਉਤਨਾ ਮਿੱਠਾ ।3।

ਮਸਕੀਨਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ਾਹਾਂ ਤੋੜੀ,
ਗੱਲ ਏਸ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾ ਮੋੜੀ ।
ਖ਼ਾਤਰ ਹਸਨੈਨਾਂ ਦੀ ਜੋੜੀ,
ਬਣੇ ਰਸੂਲੇ ਅਰਬੀ ਘੋੜੀ ।
ਸ਼ਾਹਾਂ ਤੀਕ ਮਨਾਵੇ ਇਸ ਦੇ,
ਵਲੀਆਂ ਤੀਕ ਖਿਡਾਵੇ ਇਸਦੇ ।4।

ਨੈਣ ਬੱਚੇ ਦੇ ਪਿਆਰੇ ਪਿਆਰੇ,
ਜੀਵਨ-ਪੰਧ ਦੇ ਨੂਰ-ਮੁਨਾਰੇ ।
ਕੋਮਲ ਕੋਮਲ ਸੂਹੀਆਂ ਬੁਲ੍ਹੀਆਂ,
ਇਹ ਨੇ ਪਾਕ ਕਿਤਾਬਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ।
ਜੋ ਨਹੀਂ ਪਾਠ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਰਦਾ,
ਉਹ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਇਰ ਬਣਦਾ ।