ਦੁਆਨੀ ਦਾ ਰੀਮਾਈਂਡਰ

BaBBu

Prime VIP
ਇਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਵਲ
ਇਹ ਚਿੱਠੀ ਲਿਖ ਪਾਈ
ਓ ਮਾਈ ਲਵਲੀ, ਮੇਰੇ ਜੀਵਨ,
ਸੁਧ ਕਯੋਂ ਮਿਰੀ ਭੁਲਾਈ ?

ਨਕ ਨਕ ਚੜ੍ਹਿਆ 'ਲਵ' ਦਾ 'ਵਾਟਰ'
ਓਹ, ਆਈ ਐਮ ਡੁਬ ਚਲਿਆ ।
ਪ੍ਰੇਮ-ਕੜਾਹੇ ਤੇਲ ਵਾਂਗ ਤਪ,
ਵਾਂਗ ਵਤਾਊਂ ਤਲਿਆ ।

ਸਿਰ 'ਮੈਰੀ ਗੋ ਰਊਂਡ' ਵਾਂਗ
ਹਰਦਮ ਚਕਰਾਂਦਾ-ਭੌਂਦਾ ।
ਨਿਰਾ ਪੁਰਾ ਮੁਰਦਾ ਹਾਂ ਲਗਦਾ
ਰਾਤੀਂ ਮੈਂ ਜਦ ਸੌਂਦਾ ।

ਸੱਤ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਰੋਣ ਮਿਰੇ ਨੇ
ਸੱਤ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਵਗਾਏ ।
ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ 'ਦਿਵਾਰ ਕਹਿਕਹਾ'
ਕਰਦੀ ਹਾਏ ਹਾਏ ।

ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਜੇਠ ਦਾ ਸੂਰਜ
ਮੈਨੂੰ ਲਗੇ ਹਨੇਰਾ ।
ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੈਨੂੰ ਜਾਪੇ
ਜਮਦੂਤਾਂ ਦਾ ਡੇਰਾ ।

ਮੀਂਹ ਦੀਆਂ ਕਣੀਆਂ ਲਗਣ ਗੋਲੀਆਂ,
ਪੌਣ ਛੁਰੀ ਸਮ ਪਛੇ ।
ਪਾਣੀ ਦਾ ਘੁਟ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲਾ,
ਖੀਰ ਡੈਣ ਸਮ ਭੱਛੇ ।

ਸਾਹ ਸਤ ਰਿਹਾ ਨ ਗਿਟਿਆਂ ਅੰਦਰ,
ਜਿਸਮ ਪਤੀਸਾ ਹੋਯਾ ।
ਮੇਰਾ ਮੁੜ੍ਹਕਾ ਜਿੱਥੇ ਡਿੱਗਾ,
ਧਰਤੀ ਸੜ ਪਿਆ ਟੋਯਾ ।

ਮਜਨੂੰ ਸਿਖੇ ਆਸ਼ਕੀ ਮੈਥੋਂ
ਰਾਂਝੇ ਸੌ ਮੈਂ ਚਾਰਾਂ ।
ਪ੍ਰੀਤਮ, ਜੇ ਤੂੰ ਚਾਹੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ,
ਨੱਕ ਆਪਣਾ ਵਾਰਾਂ ।

ਓ ਮਾਈ ਸਵੀਟ, ਬਟਰ, ਲਵ, ਲਾਈਫ਼,
ਸੋਲ, ਡਾਰਲਿੰਗ, ਡੀਅਰ ।
ਓ ਮਾਈ ਸ਼ੂਗਰ, ਹਨੀ, ਪੇਸਟ੍ਰੀ,
ਮਿਲਕ, ਵਾਈਨ, ਟੀ, ਬੀਅਰ ।

ਆ ਜਾ ਕੇਰਾਂ, ਨਾ ਲਾ ਦੇਰਾਂ,
ਰਾਹੀਂ ਨੈਣ ਵਿਛਾਵਾਂ ।
ਚਰਨ ਧੂੜ ਦੇ ਇਕ ਕਿਣਕੇ ਤੋਂ
ਸੌ ਸੌ ਜਾਨ ਘੁਮਾਵਾਂ ।

ਛੇਤੀ ਆ ਪਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇ
ਉਹ ਲੈ ਆਈਂ ਦੁਆਨੀ ।
ਜੇੜ੍ਹੀ ਲਈ ਹੁਦਾਰੀ ਸੀ ਤੂੰ
ਰੇਲ ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਜਾਨੀ ।

ਉਸ ਦੁਆਨੀ ਦੀ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ,
ਜਦ 'ਸੁਥਰਾ' ਬਲ ਪਾਸਾਂ ।
ਫਿਰ ਦੇਖੀਂ ਮੈਂ ਇਸ਼ਕ ਭਿੰਨੀਆਂ
ਨਜ਼ਮਾਂ ਲਿਖੂੰ ਪਚਾਸਾਂ ।
 
Top