ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਹੈ ਨਵੀਂ ਪਰ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਪੁਰਾਣਾ

ਤਹਿਜ਼ੀਬ ਹੈ ਨਵੀਂ ਪਰ ਇਹ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਪੁਰਾਣਾ ।
ਜਾਂ ਹਮ-ਖ਼ਿਆਲ ਹੋ ਜਾ, ਜਾਂ ਛੋੜਦੇ ਟਿਕਾਣਾ।

ਤੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਨਾ ਇਸ ਦਾ ਕਮਰੇ 'ਚ ਆਣਾ ਜਾਣਾ।
ਆਖ਼ਰ ਕਬੂਤਰੀ ਨੇ ਕਿਧਰੇ ਤਾਂ ਘਰ ਬਨਾਣਾ।

ਹੁਣ ਕਾਲਰਾਂ ਦੇ ਫੁਲ ਨਾ, ਤਿਤਲੀ ਕੋਈ ਵੀ ਗੌਲੇ,
ਜਦ ਕੋਟ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ, ਬਦਰੰਗ ਤੇ ਪੁਰਾਣਾ।

ਛਾਤੀ ਦੇ ਕਰਵ ਦੇਖੋ, ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰਬ ਦੇਖੋ,
ਉਸ ਵਕਤ ਕੀ ਬਣੇਗਾ ਜਦ ਵਕਤ ਬੀਤ ਜਾਣਾ।

ਜਿਸ 'ਤੇ ਕਦੀ ਸੀ ਲਿਖਿਆ , ਤੂੰ ਨਾਂ ਮਿਰਾ ਤੇ ਅਪਣਾ,
ਹੁਣ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਮਲਬਾ ਉਹ ਮਕਬਰਾ ਪੁਰਾਣਾ।

ਜੇ ਦਸਤਕਾਂ ਵੀ ਸੁਣ ਕੇ, ਤੂੰ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਨਾ ਬੂਹਾ,
ਉਸ ਸਾਂਵਰੀ ਘਟਾ ਨੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਬਰਸ ਜਾਣਾ।

ਤੂੰ ਦਿਲ ਨਾ ਸਮਝ ਮੇਰਾ, ਐ ਦਰਦ ਘਰ ਹੈ ਤੇਰਾ,
ਹੰਝੂ ਤਾਂ ਹੈ ਮੁਸਾਫ਼ਰ, ਉਸ ਨੇ ਚਲੇ ਹੀ ਜਾਣਾ।

ਭਾਵੇਂ ਹੈ ਖ਼ੂਬਸੂਰਤ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ ਪਰ,
'ਜਗਤਾਰ' ਜੁਰਮ ਹੈ ਇਕ, ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਲੜਖੜਾਣਾ।