ਜੇਠ ਦੀਆਂ ਤਪਦੀਆਂ ਲੂਆਂ ਨਾਲ

ਜੇਠ ਦੀਆਂ ਤਪਦੀਆਂ ਲੂਆਂ ਨਾਲ
ਕਾਹਤੋਂ ਸਾੜਦੇ ਆਖ ਗੱਲਾਂ ਤੱਤੀਆਂ
ਪਾਇਆ ਵਿਰਾਗ ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਜੋਗੀ ਬਣਕੇ
ਪੁਆ ਦਿਓ ਕੰਨੀ ਚਾਹੇ ਨੱਤੀਆਂ

ਚਾਨਣ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਵੈਰ ਕਮਾਇਆ
ਨ੍ਹੇਰੇ ਨਾਲ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ ਚਲਾਇਆ
ਮੱਸਿਆ ਦੀ ਘੁੱਪ ਕਾਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ
ਰੁਸ਼ਨਾਓ ਕਿਓਂ ਜਗਾਕੇ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ

ਬੁਝੀ ਵੱਤੀ ਦੁਆਲੇ ਪਰਵਾਨੇ ਘੁੰਮਦੇ ਨਹੀਂ
ਕੋਹੜੀ ਸੁੰਦਰੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਜ਼ਾਦੇ ਚੁੰਮਦੇ ਨਹੀਂ
ਚਾਨਣੀ ਨੂੰ ਰੋਕ ਰਿਹਾਂ ਤੰਬੂ ਤਾਣਕੇ
ਛੁਪਾਓ ਨਾ ਤਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੱਤੀਆਂ

ਨਸੀਬੀਂ ਦੋਸ਼ ਦੇਕੇ ਚਾਨਣਹੀਣ ਰਾਤ ਅਪਣਾਈ
ਲਾਂਬੂ ਲਾ ਲਹੂ ਦੀ ਲੋਹੜੀ ਮਚਾਈ
ਕੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਸ਼ਿੰਗਾਰਨ ਜੋਗੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ
ਵਿਛਾਓ ਕਿਓਂ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੱਤੀਆਂ

ਉੱਜੜੇ ਬਗੀਚਿਆਂ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋ
ਟੁੱਟੇ ਦਿਲਾਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਹੀ ਮੋਹ
ਭੁੱਖੇ ਅਵਾਰਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਖਾਤਰ
ਕੀ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਵਾੜਾਂ ਘੱਤੀਆਂ

ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਬੰਦ ਕਰਾਂ ਇੱਟਾਂ ਚੂਨਾ ਚਿਣਕੇ
ਦਰਦ ਸਹਾਂ ਤੇਰੀਆਂ ਲਾਈਆਂ ਸੱਟਾਂ ਗਿਣਕੇ
ਕਾਹਤੋਂ ਸਿਉਂਕ ਖਾਧੀਆਂ ਸ਼ਤੀਰੀਆਂ ਨੂੰ ਵਰਤਕੇ
ਦੋ ਮੰਜਲੀਆਂ ਕੋਠੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਛੱਤੀਆਂ

ਗਹਿਣੇ ਘੜਵਾਕੇ ਲੋਹੇ ਦੇ ਮੈਂ ਪਾਏ
ਰੇਗਮਰਮਰ ਨਾਲ ਰਗੜਕੇ ਇਹ ਲਿਸ਼ਕਾਏ
ਮਾਸ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਕਾਹਤੋਂ ਤੋਲਦੇ ਹੋ
ਖੋਟ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰੱਤੀਆਂ


writer-unknown