ਜਦ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਬੂਟੀ ਉੱਗਦੀ ਏ

ਜਦ ਰਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਬੂਟੀ ਉੱਗਦੀ ਏ
ਪੈਰ ’ਚ ਲੱਗੀ ਸੂਲ਼ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਚੁੱਭਦੀ ਏ

ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਦਿਲ ਵਾਲ਼ਾ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਗੰਧਲ਼ਾ ਏ
ਓਨਾ ਚਿਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਚੰਗੀ ਪੁੱਗਦੀ ਏ

ਆਸ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਹਾੜੀ ਦੀ ਰੁੱਤ ਸ਼ੁੱਭ ਦੀ ਏ
ਲੋੜ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਦਾਤੀ ਤੇ ਛੁੱਬ ਦੀ ਏ

ਕਾਤਲ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਸੂਰਜ ਮਰਦਾ ਏ
ਜਦ ਕੋਈ ਤਲਵਾਰ ਲਹੂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬਦੀ ਏ

ਸਿਰ ’ਤੇ ਜਦ ਮੰਡਰਾਉਂਦੇ ਬਰਛੇ ਤਲਵਾਰਾਂ
ਭੁੱਲਦੀ ਜਦ ਦੁਨੀਆਂ ਤਦ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੁੱਝਦੀ ਏ

ਜਿੰਨੀ ਲੰਮੀ ਪਹੁੰਚ ਏ ਲਫ਼ਜ਼ਾਂ ਵਾਕਾਂ ਦੀ
ਚਿੱਠੀ ਉਸ ਤੋਂ ਡੂੰਘੀ ਥਾਂ ਤਕ ਪੁੱਜਦੀ ਏ

ਤਨ ਤਾਂ ਕਿਸਮਤ ਦੇ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿੱਚ ਕੈਦੀ ਏ
ਅਜਕਲ ਉਹ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਡਦੀ ਏ।
sangtar​