Ravivir
VIP
ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਇੱਕ ਚੋਰਾਹੇ ਤੋਂ ਸੂਰੁ ਹੁੰਦੀ ਹੈ !ਜਿੱਥੇ ਇੱਕ ਰਾਹ ਉੱਸ ਦੇ ਘਰ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾਦਾਂ ਹੈ, ਇੱਕ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਵਲ ਨੂੰ,ਇੱਕ ਰੱਬ ਦੇ ਦਰ ਵਲ ਨੂੰ ਤੇ ਆਖਰੀ ਬਚਦਾ ਰਾਹ ਮੋਤ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ! ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਭਾਵੇਂ ਬਜੁਰਗ ਹੋਵੇ,ਭਾਵੇਂ ਜਵਾਨ ਹੋਵੇ ਕਦੇ ਵੀ ਸ਼ੰਤੁਸਟ ਹੋਕੇ ਦੁਨੀਆ ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਦਾਂ! ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਰੀਝ ਅਧੂਰੀ ਰਹਿ ਹੀ ਜਾਦੀ ਹੈ !
ਮੈਂ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਆ ਕੀ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਇਨਸਾਨ ਕੀ ਸੋਚਦਾ !
ਅੱਜ ਖੜਿਆ ਇੱਸ ਚੋਰਾਹੇ ਤੇ,ਕੁਝ ਸਮਝ ਮੈੰਨੂ ਨਾ ਆਉੰਦਾ ਏ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਜਾਵੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਲ ਨੂੰ, ਜਿੱਥੇ ਮੇਰੇ ਸੁਪਨੇ ਰਹਿ ਚਲੇ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਜਾਵੇ ਸਿਵਿਆ ਵਲ ਨੂੰ, ਜਿੱਥੇ ਦੀ ਹੁਣ ਤਿਆਰੀ ਏ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਜਾਵੇ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਵਲ ਨੂੰ,ਜਿਸ ਦੀ ਸਭ ਕਾਰਜੁਗਾਰੀ ਏ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਬਚਦਾ ਇਹੋ ਜਿਹਾ,ਜਿਸ ਤੇ ਕਦੇ ਨਾ ਮੈਂ ਤੁਰਿਆ ਹਾਂ !
ਉਹ ਰਾਹ ਮੇਰੇ ਅਲਲਾਹ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾਦਾ ਏ !
ਅੱਜ ਰਾਹ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਇੱਹੋ ਜਿਹੇ,ਜਿੱਥੋ ਕਦੇ ਨਾ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਏ !
ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਭਾਵੇਂ ਰਹੇ ਵਿਲਕਦੀ, ਪਰ ਨਾ ਨਜਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਉਣਾ ਏ !
ਜਿਹੜੇ ਆਖਦੇ ਸੀ ਤੇਰੀ ਨਾ ਤੱਤੀ ਬਾਂਹ ਹੋਵੇ,ਝਟ ਅੱਗਨੀ ਭੇਂਟ ਚਰਾਉਣਾ ਏ !
ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾ ਵਾਪਿਸ ਮੁਰਦੇ ਨੇ, ਲੰਘਿਆ ਵੇਲਾ ਨਾ ਮੁੜ ਆਉੰਦਾ ਏ !
ਜਿਹੜਾ ਜਿਉੰਦਾ ਕਦੇ ਨਾ ਯ਼ਾਦ ਆਵੇ,ਮਰਨ ਪਿਛੋਂ ਪਲ-ਪਲ ਯਾਦ ਕਿਉਂ ਆਉਂਦਾ ਏ !
ਮੈਂ ਇੱਕ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਆ ਕੀ ਮਰਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਇਨਸਾਨ ਕੀ ਸੋਚਦਾ !
ਅੱਜ ਖੜਿਆ ਇੱਸ ਚੋਰਾਹੇ ਤੇ,ਕੁਝ ਸਮਝ ਮੈੰਨੂ ਨਾ ਆਉੰਦਾ ਏ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਜਾਵੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵਲ ਨੂੰ, ਜਿੱਥੇ ਮੇਰੇ ਸੁਪਨੇ ਰਹਿ ਚਲੇ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਜਾਵੇ ਸਿਵਿਆ ਵਲ ਨੂੰ, ਜਿੱਥੇ ਦੀ ਹੁਣ ਤਿਆਰੀ ਏ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਜਾਵੇ ਦੁਨੀਆਦਾਰੀ ਵਲ ਨੂੰ,ਜਿਸ ਦੀ ਸਭ ਕਾਰਜੁਗਾਰੀ ਏ !
ਇੱਕ ਰਾਹ ਬਚਦਾ ਇਹੋ ਜਿਹਾ,ਜਿਸ ਤੇ ਕਦੇ ਨਾ ਮੈਂ ਤੁਰਿਆ ਹਾਂ !
ਉਹ ਰਾਹ ਮੇਰੇ ਅਲਲਾਹ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਲ ਨੂੰ ਜਾਦਾ ਏ !
ਅੱਜ ਰਾਹ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਇੱਹੋ ਜਿਹੇ,ਜਿੱਥੋ ਕਦੇ ਨਾ ਮੁੜ ਆਉਣਾ ਏ !
ਰੂਹ ਮੇਰੀ ਭਾਵੇਂ ਰਹੇ ਵਿਲਕਦੀ, ਪਰ ਨਾ ਨਜਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਆਉਣਾ ਏ !
ਜਿਹੜੇ ਆਖਦੇ ਸੀ ਤੇਰੀ ਨਾ ਤੱਤੀ ਬਾਂਹ ਹੋਵੇ,ਝਟ ਅੱਗਨੀ ਭੇਂਟ ਚਰਾਉਣਾ ਏ !
ਵਗਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾ ਵਾਪਿਸ ਮੁਰਦੇ ਨੇ, ਲੰਘਿਆ ਵੇਲਾ ਨਾ ਮੁੜ ਆਉੰਦਾ ਏ !
ਜਿਹੜਾ ਜਿਉੰਦਾ ਕਦੇ ਨਾ ਯ਼ਾਦ ਆਵੇ,ਮਰਨ ਪਿਛੋਂ ਪਲ-ਪਲ ਯਾਦ ਕਿਉਂ ਆਉਂਦਾ ਏ !