ਵਿੱਚ ਵਿਛੋੜੇ, ਦਿੱਲ ਵੀ ਰੋਂਦੇ ।

ਵਿੱਚ ਵਿਛੋੜੇ, ਦਿੱਲ ਵੀ ਰੋਂਦੇ ।

ਹੋਠਾਂ ਤੋਂ, ਹਾਸੇ ਵੀ ਖੋਹੰਦੇ ।

ਦਿਲ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਗੱਮ, ਗੱਮ ਕਦੇ ਮੁੱਕਦੇ ਨਾ ।

ਖੂੱਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸੁੱਕ, ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਸੁੱਕਦੇ ਨਾ ॥

ਟੁੱਟ ਗਈ ਮਾਲਾ, ਬਿਖੱਰ ਗਿਆ ਹੀਰਾ ।

ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ, ਭੈਣਾ ਦਾ ਵੀਰਾ ।

ਦਰਿਆ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਰੁੱਕ, ਨੈਣਾ ਚੋਂ ਹੰਝੂ ਰੁੱਕਦੇ ਨਾ ।

ਖੂੱਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸੁੱਕ, ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਸੁੱਕਦੇ ਨਾ ॥

ਹੋਣੀ ਨੂੰ ਨਾ ਅਨਹੋਣੀ ਆਖੋ, ਇਹ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਫਿਦਰੱਤ ਹੈ ।

ਆਪ ਬਣਾਵੇ, ਆਪੇ ਢਾਵੇ, ਇਹ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਕੁਦਰੱਤ ਹੈ।

ਬੰਦਿਆ ਕੰਮ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਮੁੱਕ, ਗੱਮ ਕਦੀਂ ਮੁੱਕਦੇ ਨਾ ।

ਖੂੱਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸੁੱਕ, ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਸੁੱਕਦੇ ਨਾ ॥

ਨਾ ਕੋਈ ਇਥੇ ਸੰਗੀ ਸਾਥੀ, ਨਾ ਸੰਗ ਕਿਸੇ ਨੇ ਜਾਣਾ ਏ ।

ਅਨ-ਜਲ ਦਾ ਖੇਲ ਹੈ ਸਾਰਾ,ਸਦਾ ਆਪਣਾ ਕਰਮ ਕਮਾਣਾ ਏ ।

ਇਹ ਦੁੱਨੀਆਂ ਹੈ ਆਣੀ-ਜਾਣੀ, ‘ਰਾਹੀ’ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਰੁੱਕਦੇ ਨਾ ।

ਖੂੱਹ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਸੁੱਕ, ਨੈਣ ਮੇਰੇ ਸੁੱਕਦੇ ਨਾ ॥
 
ਦਿਲ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਗੱਮ, ਗੱਮ ਕਦੇ ਮੁੱਕਦੇ ਨਾ । soo nice aaklo.......
 
Top